وضوی شخص معذور
سؤال:
۱- یکی از دوستان می‌گوید: وقتی به توالت می‌روم تا دیر قطرات ادرار می‌آید، گاهی نیم ساعت و گاهی تا ٤٥ دقیقه قطرات ادرار قطع نمی‌شود و پس از آن بظاهر قطع می‌گردد.
هنگامی که برمی‌خیـزد و وضوء می‌کند می‌گوید احساس می‌کنـم که قطـرات ادرار می‌آید و شاید هم نباشد و چون موضع خیس است تشخیص دشوار است. لذا بیان فرمائید نمازش چگونه است؟ آیا با این حال نماز بخواند یا ترک کند و عوض‌‌کردن لباس هم بار بار برایش ممکن نیست چون نه امکان شستن و خشک‌کردن است و نه لباس اضافی دارد.
۲- آیا در صورت نبودن پیشنماز، پشت سر چنین شخص معذور نمازخواندن درست است یا نه؟ درحالی که می‌گوید من معذورم و دانا به مسائل و احکام؟
الجواب باسم ملهم الصواب
۱- از آنچه در استفتاء نوشته است چنین برمی‌آید که بـعد از ٤٥ دقـیقه قطرات ادرار منقطع می‌شود و بعد از آنکه وضو می‌گیرد وسوسه برایشان پیش می‌آید، در این مورد عرض می‌گردد که این احساس که در حد وسوسه است شرعاً اعتباری ندارد و ایشان با همان وضو نـمازها را بـخوانـد و بـرای رفـع چـنین وسوسه‌ای بهتر است که پس از استنجا بر قسمت بالای شلوار قطرات آب بپاشد.
فی الاشباه والنظائر:
«الأصل بقاء ما كان على ما كان، وتتفرع عليها مسائل، منها من تيقّن الطهارة وشكّ في الحدث. فهو متطهر أو تيقن في الحدث وشك في الطهارة فهو محدث كما في السراجية وغيرها» [الاشباه النظائر: ص۱۸۷].
ناگفته نماند که جواب مذکور در صورتی است که از همان ابتداء که این معذوریت برایشان پیش آمده به همین حالت بوده که در استقاء نوشته امّا اگر قبلا معذوریت در حد بیشتری بوده آن را مجدداً در نامه‌ای استفتاء بفرمائید.
۲- طبق تحقیق فوق چنین شخصی معذور گفته نمی‌شود و نمازخواندن پشت سر او جائز است لیکن احتیاط در این است که امامت نکند.
والله أعلم بالصواب
خدانظر -عفا الله عنه-
دارالافتاء حوزه علمیه دارالعلوم زاهدان ۱۰/۶/۱۴۲۰هـ.ق