روپوش‌نمودن دنـدان بـا صـدف/کـاشتن دندان بیرون‌شده و بستن آن
چه می‌فرمایند علمای دین در مسایل ذیل:
۱- شخصی وسط دندان را کاملا خالی نموده و پر کرده است، سپس بالا و اطراف دندان را به اندازه نصف آن برداشته و حالا می‌خواهد روکش صدفی بطور ثابت به آن پیوند بدهد، آیا در چنین حالتی غسل و وضو درست است یا خیر؟!
۲- شخصی دندانش را عصب‌کُشی نموده و پر کرده است، گـویا دنــدان بـه شکل یک شی‌ء خارجی به دهان متصل است، یعنی ارتباط طبیعی دندان از بین رفته است، آیا وجود این نوع دندان در غسل اشکالی وارد می‌کند یا خیر؟
الجواب باسم ملهم الصواب
نحمده ونصلّی علی رسوله الكریم:
ج ۱: چونکه در اینجا نیاز شدید دارد، لذا اشکالی ندارد و غسـل و وضـو درست است.
فی الدر المختار:
«ولا یمنع الطهارة ونیم - أی خرء ذباب وبـرغوث- لم یصل الماء تحته وحناء ولو جرمه، وبه یفتی، ودرن ووسخ عطف تفسیر وكذا دهن ودسومة».
قال ابن عابدین الشامی/:
«قوله: «لم یصل الماء تحته» لأن الاحتراز عنه غـیر مـمكن. حلیه. قوله: «به یفتی» صرّح به في الـمنیة عـن الذخـیرة في مسألة الحناء والطین والدرن مـعللاً بـالضرورة -إلی أن قال - فـالاظهر التعلیل بالضرورة. قوله: «دسومة» هی أثر الدهن، قال في الشرنبلالية قال الـمقدسی: وفی الفتاوی، دهن رجلیه ثم توضأ وأمرّ الماء علی رجلیه ولم یقبل الماء للدسومة جاز لوجود غسل الرجلین» [رد المحتار على الدر المحتار: ۱/۱۱۴].
وفی شرح المنیة للحلبی:
«وإذا كان برجله شقاق فجعل الشحم أو المرهم، ان كان لایضرّه ایصال الماء لایجوز غسله ووضوئه وإن كان یضرّه یجوز إذا امّر الماء على ظاهر ذلكه» [غنیة المتملی شرح المنیة المعروف بحلبی کبیر: ص ۴۹].
ج ۲: خیر، گرچه شیخین/در این مسئله اختلاف نظر دارند، البته راجح این است که همان دندان را گذاشته و محکم نماید.
قال ابن عا‌بد/فی شرح قول الحصکفی/:
«قوله: «المتحرك» قيد به الكرخي، إذا سقطت ثنية رجل فان ابا حنيفة/يكره أن يعيدها ويشدها بفضة أو ذهب، ويقول هي كسنّ ميتة، ولكن يأخذ سنّ شاة ذكيّة يشد مكانها، وخالفه أبويوسف/فقال: لا باس به ولا يشبه سنّه سنّ ميتة. استحسن ذلك وبينهما فرق عندي وإن لم يجضرني اه اتقاني. زاد في التاتارخانية قال بشـر قال أبويوسف/: سألت أبا حنيفة عن ذلك في مجلس اخر، فلم ير باعادتها بأساً» [رد المحتار: ۵/۲۵۵].
والله أعلم با‌لصواب
خدا نظر -عفا الله عنه- دارالافتا‌ء حوزه علمیه دارالعلوم زاهدان