دلایل نقلى:
۱- خداوند در آیه ۱۳۶ سوره نساء درباره ایمان آوردن به کتاب‌هاى مذکور، امر فرموده و مىفرماید: ﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ ءَامِنُواْ بِٱللَّهِ وَرَسُولِهِۦ وَٱلۡكِتَٰبِ ٱلَّذِي نَزَّلَ عَلَىٰ رَسُولِهِۦ وَٱلۡكِتَٰبِ ٱلَّذِيٓ أَنزَلَ مِن قَبۡلُ﴾[النساء: ۱۳۶]. «اى کسانى که ایمان آوردهاید! به خدا و پیامبرش (محمد) و کتابى که بر پیغمبرش نازل کرده (قرآن) و به کتاب‌هایى که جلوتر (از قرآن) نازل کرده، ایمان بیاورید».
۲- خداوند در آیات ۲تا۴ سوره آل عمران، از وجود این کتب، خبر داده و فرموده است: ﴿ٱللَّهُ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ٱلۡحَيُّ ٱلۡقَيُّومُ ٢ نَزَّلَ عَلَيۡكَ ٱلۡكِتَٰبَ بِٱلۡحَقِّ مُصَدِّقٗا لِّمَا بَيۡنَ يَدَيۡهِ وَأَنزَلَ ٱلتَّوۡرَىٰةَ وَٱلۡإِنجِيلَ ٣ مِن قَبۡلُ هُدٗى لِّلنَّاسِ وَأَنزَلَ ٱلۡفُرۡقَانَ﴾[آل‌عمران: ۲-۴]. «جزاللّه، معبودى وجود ندارد. او زنده و پاینده و متصرف (در امور عالم) است. او (کسى است که) قرآن را بر تو (اى محمد) نازل کرده است که مشتمل بر حق است. قرآن کتاب‌هاى (آسمانى) قبل از خودش را تصدیق مىکند. خداوند، قبل از قرآن (کتاب‌هاى) تورات و انجیل را براى هدایت مردم فرستاده است. و (چون منحرف شوند)، قرآن (جداکننده حق از باطل) را فرو فرستاده است».
و در آیه ۴۸ سوره مائده مىفرماید: ﴿وَأَنزَلۡنَآ إِلَيۡكَ ٱلۡكِتَٰبَ بِٱلۡحَقِّ مُصَدِّقٗا لِّمَا بَيۡنَ يَدَيۡهِ مِنَ ٱلۡكِتَٰبِ وَمُهَيۡمِنًا عَلَيۡهِ﴾[المائدة: ۴۸]. «(اى پیامبر) بر تو کتاب (کامل و شامل قرآن) را نازل کردیم که (در همه احکام و اخبار خود) ملازم حق و تصدیق کننده کتاب‌هاى پیشین و شاهد (بر صحت و سقم) و حافظ (مسایل اصولى) آن‌هاست».
و در آیه ۱۶۳ سوره نساء مىفرماید: ﴿وَءَاتَيۡنَا دَاوُۥدَ زَبُورٗا﴾[النساء: ۱۶۳]. «و به حضرت داوود کتاب (آسمانى) زبور را عطا کردیم».
در آیات ۱٩۲-۱٩۶ سوره الشعراء مىفرماید: ﴿وَإِنَّهُۥ لَتَنزِيلُ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ ١٩٢ نَزَلَ بِهِ ٱلرُّوحُ ٱلۡأَمِينُ ١٩٣ عَلَىٰ قَلۡبِكَ لِتَكُونَ مِنَ ٱلۡمُنذِرِينَ ١٩٤ بِلِسَانٍ عَرَبِيّٖ مُّبِينٖ ١٩٥ وَإِنَّهُۥ لَفِي زُبُرِ ٱلۡأَوَّلِينَ ١٩٦﴾[الشعراء: ۱٩۲-۱٩۶]. «همانا قرآن از جانب پروردگار جهان فرو فرستاده شده است حضرت جبرئیل آنرا، بر قلب تو نازل کرده است. تا تو از بیم دهندگان باشى. که بزبان عربى روشن مىباشد (وصف) این قرآن در کتب پیشینیان (تورات و انجیل) موجود است».و در آیات ۱۸-۱٩ سوره اعلى آمده است: ﴿إِنَّ هَٰذَا لَفِي ٱلصُّحُفِ ٱلۡأُولَىٰ ١٨ صُحُفِ إِبۡرَٰهِيمَ وَمُوسَىٰ ١٩﴾[الأعی: ۱۸-۱٩]. «این گفتار (سخنان قرآن) در کتب پیامبران پیشین مانند صحف ابراهیم و تورات موسى ذکر شده است».
۳- در احادیث و روایات بسیارى که از آن حضرتصنقل شده، از وجود این کتب سخن گفته است. در روایتى از بخارى چنین آمده است: رسول اکرمصخطاب به یارانش فرمود: «مدت زمان بقاى شما مسلمانان (در پایبندى به احکام دین) نسبت به مدت زمان امتهاى گذشته به اندازه وقت نماز عصر تا مغرب است. براى یهود تورات نازل شد، آن‌ها تا نیمه روز به آن (دستورات و احکام آن) عمل کردند. بعد از آن اظهار عجز نمودند. بهرکدام از آن‌ها (یهودیان) یک قیراط پاداش داده شد. و به نصرانىها انجیل عطا شد. آن‌ها از نیمه روز (ظهر) تا پایان نماز عصر، به آن عمل کردند بعد ناتوان شدند. بهرکدام یک قیراط پاداش داده شد. براى شما مسلمانان قرآن نازل شد. بعد از عصر تا غروب آفتاب، برآن عمل کردید ولى بهرکدام از شما دو قیراط پاداش داده شد. اهل کتاب (یهود و نصارى) اعتراض کردند و گفتند: مسلمانان از ما مدت کم‌ترى عمل کردند، چرا پاداش بیشترى دریافت کردند؟ خداوند فرمود: آیا با شما ظلم شده است؟ گفتند: خیر. خداوند فرمود: این فضل و کرم من است. بهرکدام که خواسته باشم مىدهم.
در حدیثى دیگر از بخارى، چنین آمده است: «خُفِّفَ عَلَى دَاوُدَ÷ الْقُرْآنُ، فَكَانَ يَأْمُرُ بِدَوَابِّهِ فَتُسْرَجُ، فَيَقْرَأُ الْقُرْآنَ (التورات والزبور) قَبْلَ أَنْ تُسْرَجَ دَوَابُّهُ، وَلاَ يَأْكُلُ إِلاَّ مِنْ عَمَلِ يَدِهِ» «در قرائت زبور به داوود تخفیف داده شد. او همواره دستور مىداد که اسب‌هایش را ماساژ دهند و در آن فاصله زمانى شروع بخواندن زبور مىکرد و قبل از آنکه کار ماساژ دادن اسب‌ها به پایان رسد، او تلاوت تورات یا زبور را به پایان مىرسانید».
در حدیثى دیگر از بخارى چنین آمده است: «لاَ حَسَدَ إِلاَّ فِى اثْنَتَيْنِ رَجُلٌ آتَاهُ اللَّهُ الْقُرْآنَ فَهْوَ يَتْلُوهُ آنَاءَ اللَّيْلِ وَآنَاءَ النَّهَارِ...» «سواى دو شخص، کسى دیگر ارزش آن را ندارد که بر او حسد برده شود. یکى شخصى که خداوند به او علم قرآن عنایت فرموده و او صبح و شب آن را تلاوت مىکند و...». در حدیثى دیگر، آنحضرتصمىفرماید: «تَرَكْتُ فِيْكُمْ مَا إِنْ تَمَسَّكْتُمْ بِهِ لَنْ تَضِلُّوا بَعْدِى: كتابُ ُاللّه وَسُنَّةُ رَسُولِهِ» «من دو چیز را درمیان شما مىگذارم. اگر بعد از من به آن‌ها عمل کنید، هرگز گمراه نخواهید شد. یکى کتاب خدا (قرآن) و دیگرى سنت رسول اکرمص».
(حاکم در مستدرک این حدیث را نقل کرده، این حدیث صحیح است و امام مالک هم آن را روایت کرده است). بخارى در حدیثى دیگر روایت مىکند: «قال رسول اللّه ج:لاَ تُصَدِّقُوا أَهْلَ الْكِتَابِ، وَلاَ تُكَذِّبُوهُمْ وَقُولُوا: آمَنَّا بِاللَّهِ وَمَا أُنْزِلَ إِلَيْنَا وَمَا أُنْزِلَ إِلَيْكُمْ وإِلَهُنَا وَإلَهُكُمْ واحِدٌ وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ»
«رسول اکرمصفرمودند: اهل کتاب را نه تصدیق نمایید و نه تکذیب کنید. (بلکه) بگویید ما به قرآن که بسوى ما نازل شده و آنچه که بر شما نازل شده است، (به همه) ایمان داریم. معبود ما و شما یکى است و ما مطیع اوامر او هستیم».
۴- میلیون‌ها عالم و فرزانه و اهل ایمان در هر عصر و زمان اعتقاد کامل داشته و دارند که خداوند کتاب‌هایى براى پیامبران خود، یعنى بهترین فرزندان آدم فرستاده و بسیارى از صفات، اخبار غیب، احکام دینى و وعده و وعید خود را در آن‌ها بیان کرده است.