دلایل نقلى:
۱- خداوند در آیات ۲۶ و ۲٧ سوره الرحمن در این باره چنین فرموده است: ﴿كُلُّ مَنۡ عَلَيۡهَا فَانٖ ٢٦ وَيَبۡقَىٰ وَجۡهُ رَبِّكَ ذُو ٱلۡجَلَٰلِ وَٱلۡإِكۡرَامِ ٢٧﴾[الرحمن: ۲۶-۲٧]. «غیر از ذات یگانه خداوند، همه موجودات عالم (زنده و غیر زنده) روى زمین، از بین خواهند رفت»در آیات ۳۴ و ۳۵ سوره انبیاء مىفرماید:
﴿وَمَا جَعَلۡنَا لِبَشَرٖ مِّن قَبۡلِكَ ٱلۡخُلۡدَۖ أَفَإِيْن مِّتَّ فَهُمُ ٱلۡخَٰلِدُونَ ٣٤ كُلُّ نَفۡسٖ ذَآئِقَةُ ٱلۡمَوۡتِۗ وَنَبۡلُوكُم بِٱلشَّرِّ وَٱلۡخَيۡرِ فِتۡنَةٗۖ وَإِلَيۡنَا تُرۡجَعُونَ ٣٥﴾[الأنبیاء: ۳۴-۳۵]. «(اى پیامبر!) ما براى هیچ انسانى پیش از تو زندگى جاویدان قرار ندادهایم، (آنان که انتظار مرگ تو را دارند و با مرگ تو اسلام را پایان یافته مىدانند) اگر تو بمیرى، ایشان جاودانه مىمانند؟! هر کسى (موجود زندهاى) مزه مرگ را مىچشد، ما شما را با سود و زیان و خوبى و بدى (در زندگى دنیا) کاملا آزمایش مىکنیم، و سرانجام به‌سوى ما بر گردانیده مىشوید (کیفر و پاداش اعمال خود را مىبینید)».
در آیه ٧ سوره تغابن مىفرماید: ﴿ زَعَمَ ٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ أَن لَّن يُبۡعَثُواْۚ قُلۡ بَلَىٰ وَرَبِّي لَتُبۡعَثُنَّ ثُمَّ لَتُنَبَّؤُنَّ بِمَا عَمِلۡتُمۡۚ وَذَٰلِكَ عَلَى ٱللَّهِ يَسِيرٞ ٧﴾[التغابن: ٧].«کافران پنداشته‌اند که هرگز زنده و برانگیخته نخواهند شد، اى پیامبر! بگو: سوگند به ذات پروردگارم که شما زنده و برانگیخته خواهید شد. و از اعمالى که انجام دادهاید، با خبرتان خواهند کرد، این کار براى خدا ساده و آسان است».
در آیات ۴-۶ سوره مطففین مىفرماید: ﴿أَلَا يَظُنُّ أُوْلَٰٓئِكَ أَنَّهُم مَّبۡعُوثُونَ ٤ لِيَوۡمٍ عَظِيمٖ ٥ يَوۡمَ يَقُومُ ٱلنَّاسُ لِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ ٦﴾[المطففین: ۴-۶]. «آیا اینان گمان نمىبرند که دوباره زنده مىشوند در روز بسیار بزرگ و هولناکى (بنام قیامت)؟ همان روزى که مردم در پیشگاه پروردگار جهانیان (براى حساب و کتاب) سر از قبرها بیرون مىآوردند».
در آیه ٧ سوره شورى، مىفرماید: ﴿وَتُنذِرَ يَوۡمَ ٱلۡجَمۡعِ لَا رَيۡبَ فِيهِۚ فَرِيقٞ فِي ٱلۡجَنَّةِ وَفَرِيقٞ فِي ٱلسَّعِيرِ﴾[الشوری: ٧]. «و (مردم را) از گردهمایى (روز قیامت) که هیچ تردیدى در وقوع آن نیست، بیم دهى، (در آن روز مردم دو گروه بیش نیستند) گروهى در بهشت بسر مىبرند و گروهى در آتش سوزان دوزخ».
در سوره زلزال، مىفرماید: ﴿إِذَا زُلۡزِلَتِ ٱلۡأَرۡضُ زِلۡزَالَهَا ١ وَأَخۡرَجَتِ ٱلۡأَرۡضُ أَثۡقَالَهَا ٢ وَقَالَ ٱلۡإِنسَٰنُ مَا لَهَا ٣ يَوۡمَئِذٖ تُحَدِّثُ أَخۡبَارَهَا ٤ بِأَنَّ رَبَّكَ أَوۡحَىٰ لَهَا ٥ يَوۡمَئِذٖ يَصۡدُرُ ٱلنَّاسُ أَشۡتَاتٗا لِّيُرَوۡاْ أَعۡمَٰلَهُمۡ ٦ فَمَن يَعۡمَلۡ مِثۡقَالَ ذَرَّةٍ خَيۡرٗا يَرَهُۥ ٧ وَمَن يَعۡمَلۡ مِثۡقَالَ ذَرَّةٖ شَرّٗا يَرَهُۥ ٨﴾[الزلزلة: ۱-۸]. «هنگامى که زمین، سخت به لرزه در انداخته شود (از هم مىشکافد و دفینهها و مردهها) و همه سنگینىهاى خود را بیرون مىاندازد، انسان مىگوید: زمین را چه شده است؟ در آن روز (که آغاز قیامت است) زمین خبرهاى خود را بازگو مىکند (حوادثى را که بر او گذشته شرح مىدهد) و این بدان سبب است که پروردگار تو بدو پیام مىدهد (که چه بشود و چه بگوید) در آن روز مردم (از قبرهاى خود) دسته دسته و پراکنده بیرون مىآیند (و رهسپار صحراى محشر مىشوند) تا کارهایشان به آن‌ها نشان داده شود (نتیجه اعمالشان را ببینند) پس هرکس به اندازه ذره غبارى کار نیک کرده باشد، آن را خواهد دید (پاداشش را خواهد گرفت) و هرکس به اندازه ذره غبارى کار بد کرده باشد، آن را خواهد دید (سزایش را خواهد چشید)».
در آیه ۱۵۸ سوره انعام، مىفرماید: ﴿هَلۡ يَنظُرُونَ إِلَّآ أَن تَأۡتِيَهُمُ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةُ أَوۡ يَأۡتِيَ رَبُّكَ أَوۡ يَأۡتِيَ بَعۡضُ ءَايَٰتِ رَبِّكَۗ يَوۡمَ يَأۡتِي بَعۡضُ ءَايَٰتِ رَبِّكَ لَا يَنفَعُ نَفۡسًا إِيمَٰنُهَا لَمۡ تَكُنۡ ءَامَنَتۡ مِن قَبۡلُ أَوۡ كَسَبَتۡ فِيٓ إِيمَٰنِهَا خَيۡرٗا﴾[الأنعام: ۱۵۸]. «(قبلا دلایل لازم بر وجوب ایمان بیان گردید، پس چرا ایمان نمىآورند)؟ آیا انتظار دارند که فرشتگان (قبض ارواح) به سراغشان بیایند؟ یا اینکه پروردگارت (خودش) به‌سوى آن‌ها بیاید؟ یا پارهاى از نشانههاى پروردگارت براى آن‌ها نمودار شود؟ روزى پارهاى از نشانههاى پروردگارت فرا مىرسد (و آنان را به ایمان اجبارى وادار مىکند) اما ایمان آوردن افرادى که قبل از آن، ایمان نیاوردهاند یا اینکه با وجود ایمان (کارهاى پسندیده نکردهاند) سودى بحالشان نخواهد داشت».
و در آیه ۸۲ سوره النمل می‌فرماید:
﴿وَإِذَا وَقَعَ ٱلۡقَوۡلُ عَلَيۡهِمۡ أَخۡرَجۡنَا لَهُمۡ دَآبَّةٗ مِّنَ ٱلۡأَرۡضِ تُكَلِّمُهُمۡ أَنَّ ٱلنَّاسَ كَانُواْ بَِٔايَٰتِنَا لَا يُوقِنُونَ ٨٢﴾[النمل: ۸۲].
«هنگامى که فرمان وقوع قیامت فرا رسد، (از جمله نشانههاى آن یکى این است که) جانورى از زمین براى مردم بیرون مىآوریم که با ایشان سخن مىگوید (از جمله با کسانى که) به آیات خدا ایمان نیاوردهاند (مىگوید: اکنون با چشم خود ببینند که قیامت دارد شروع مىشود و عذاب الهى گریبانگیر شما میگردد و پشیمانى سودى ندارد)».
در آیات ٩۶-٩٧ سوره انبیاء مىفرماید: ﴿حَتَّىٰٓ إِذَا فُتِحَتۡ يَأۡجُوجُ وَمَأۡجُوجُ وَهُم مِّن كُلِّ حَدَبٖ يَنسِلُونَ ٩٦ وَٱقۡتَرَبَ ٱلۡوَعۡدُ ٱلۡحَقُّ فَإِذَا هِيَ شَٰخِصَةٌ أَبۡصَٰرُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ﴾[الأنبیاء: ٩۶-٩٧]. «وقتى (درها) براى آمدن یاجوج و ماجوج گشوده شوند، آن‌ها شتابان از هر بلندى و ارتفاعى مىگذرند (و موجب پریشانى و هرج و مرج در زمین مىشوند)، (در آن هنگام) وعده راستین (خدا که روز قیامت است) نزدیک مىشود، و بناگاه (چنان وحشتى سراسر وجود کافران را فرا مىگیرد که) چشم‌هایشان از حرکت باز مىایستد».
در آیات ۵٧-۶۱ سوره زخرف، مىفرماید: ﴿وَلَمَّا ضُرِبَ ٱبۡنُ مَرۡيَمَ مَثَلًا إِذَا قَوۡمُكَ مِنۡهُ يَصِدُّونَ ٥٧ وَقَالُوٓاْ ءَأَٰلِهَتُنَا خَيۡرٌ أَمۡ هُوَۚ مَا ضَرَبُوهُ لَكَ إِلَّا جَدَلَۢاۚ بَلۡ هُمۡ قَوۡمٌ خَصِمُونَ ٥٨ إِنۡ هُوَ إِلَّا عَبۡدٌ أَنۡعَمۡنَا عَلَيۡهِ وَجَعَلۡنَٰهُ مَثَلٗا لِّبَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ ٥٩ وَلَوۡ نَشَآءُ لَجَعَلۡنَا مِنكُم مَّلَٰٓئِكَةٗ فِي ٱلۡأَرۡضِ يَخۡلُفُونَ ٦٠ وَإِنَّهُۥ لَعِلۡمٞ لِّلسَّاعَةِ فَلَا تَمۡتَرُنَّ بِهَا وَٱتَّبِعُونِۚ هَٰذَا صِرَٰطٞ مُّسۡتَقِيمٞ ٦١﴾[الزخرف: ۵٧-۶۱]. «و چون [آفرینش] فرزند مریم مثل زده شد، آن گاه قومت از آن بانگ [به ریشخند] برداشتند. و گفتند: آیا معبودان ما بهترند یا او. [آن مثل را] براى تو جز از روى جدال نزدند حقّ این است که آنان گروهى ستیزه جویند. او (عیسى÷) جز بندهاى نیست که بر او انعام کردهایم و او را براى بنى اسراییل مایه عبرتى گرداندیم. و اگر مىخواستیم به جاى شما فرشتگانى قرار مىدادیم که در زمین جانشین شوند. و به یقین او (حضرت عیسى) نشانهاى براى قیامت است پس هرگز درباره آن (قیامت) شک مکنید و از من پیروى کنید. راه راست این است».
در آیات ۶۸-٧۰ سوره زمر، مىفرماید: ﴿وَنُفِخَ فِي ٱلصُّورِ فَصَعِقَ مَن فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَمَن فِي ٱلۡأَرۡضِ إِلَّا مَن شَآءَ ٱللَّهُۖ ثُمَّ نُفِخَ فِيهِ أُخۡرَىٰ فَإِذَا هُمۡ قِيَامٞ يَنظُرُونَ ٦٨ وَأَشۡرَقَتِ ٱلۡأَرۡضُ بِنُورِ رَبِّهَا وَوُضِعَ ٱلۡكِتَٰبُ وَجِاْيٓءَ بِٱلنَّبِيِّۧنَ وَٱلشُّهَدَآءِ وَقُضِيَ بَيۡنَهُم بِٱلۡحَقِّ وَهُمۡ لَا يُظۡلَمُونَ ٦٩ وَوُفِّيَتۡ كُلُّ نَفۡسٖ مَّا عَمِلَتۡ وَهُوَ أَعۡلَمُ بِمَا يَفۡعَلُونَ ٧٠﴾[الزمر: ۶۸-٧۰]. «در صور دمیده خواهد شد و تمام کسانى که در آسمان‌ها و زمین هستند، میمیرند، مگر کسانى که خدا بخواهد (آنانرا تا زمانى دیگر زنده بدارد) سپس بار دیگر در آن دمیده مىشود، بناگاه همگى (جان مىگیرند) و به پا مىخیزند و مىنگرند، زمین (محشر) با نور (تجلى) خداوند روشن مىشود و کتاب (نامه اعمال هر کسى بدستش) نهاده مىشود، و پیامبران و گواهان حاضر مىشوند، و راست و درست درمیان مردم داورى مىگردد، و اندک ستمى در حق کسى نخواهد شد، و خدا (از هرکس دیگرى) بهتر مىداند که آنان چه کارهایى کردهاند».
و در آیه ۴٧ سورده انبیاء مىفرماید: ﴿وَنَضَعُ ٱلۡمَوَٰزِينَ ٱلۡقِسۡطَ لِيَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ فَلَا تُظۡلَمُ نَفۡسٞ شَيۡٔٗاۖ وَإِن كَانَ مِثۡقَالَ حَبَّةٖ مِّنۡ خَرۡدَلٍ أَتَيۡنَا بِهَاۗ وَكَفَىٰ بِنَا حَٰسِبِينَ ٤﴾[الأنبیاء: ۴٧]. «و ما ترازوى عدل و داد را در رزو قیامت خواهیم نهاد، و اصلا بهیچ کسى ستمى نمىشود و اگر به اندازه دانه خردلى (کار نیک یا بدى انجام گرفته باشد) آن را حاضر و آماده مىسازیم (و کیفر و پاداش آن را مىدهیم) و ما براى محاسبه اعمال (گفتار و کردار) شما کافى خواهیم بود».
در آیات ۱۳-۳۴ سورهالحاقه، مىفرماید: ﴿فَإِذَا نُفِخَ فِي ٱلصُّورِ نَفۡخَةٞ وَٰحِدَةٞ ١٣ وَحُمِلَتِ ٱلۡأَرۡضُ وَٱلۡجِبَالُ فَدُكَّتَا دَكَّةٗ وَٰحِدَةٗ ١٤ فَيَوۡمَئِذٖ وَقَعَتِ ٱلۡوَاقِعَةُ ١٥ وَٱنشَقَّتِ ٱلسَّمَآءُ فَهِيَ يَوۡمَئِذٖ وَاهِيَةٞ ١٦ وَٱلۡمَلَكُ عَلَىٰٓ أَرۡجَآئِهَاۚ وَيَحۡمِلُ عَرۡشَ رَبِّكَ فَوۡقَهُمۡ يَوۡمَئِذٖ ثَمَٰنِيَةٞ ١٧ يَوۡمَئِذٖ تُعۡرَضُونَ لَا تَخۡفَىٰ مِنكُمۡ خَافِيَةٞ ١٨ فَأَمَّا مَنۡ أُوتِيَ كِتَٰبَهُۥ بِيَمِينِهِۦ فَيَقُولُ هَآؤُمُ ٱقۡرَءُواْ كِتَٰبِيَهۡ ١٩ إِنِّي ظَنَنتُ أَنِّي مُلَٰقٍ حِسَابِيَهۡ ٢٠ فَهُوَ فِي عِيشَةٖ رَّاضِيَةٖ ٢١ فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٖ ٢٢ قُطُوفُهَا دَانِيَةٞ ٢٣ كُلُواْ وَٱشۡرَبُواْ هَنِيَٓٔۢا بِمَآ أَسۡلَفۡتُمۡ فِي ٱلۡأَيَّامِ ٱلۡخَالِيَةِ ٢٤ وَأَمَّا مَنۡ أُوتِيَ كِتَٰبَهُۥ بِشِمَالِهِۦ فَيَقُولُ يَٰلَيۡتَنِي لَمۡ أُوتَ كِتَٰبِيَهۡ ٢٥ وَلَمۡ أَدۡرِ مَا حِسَابِيَهۡ ٢٦ يَٰلَيۡتَهَا كَانَتِ ٱلۡقَاضِيَةَ ٢٧ مَآ أَغۡنَىٰ عَنِّي مَالِيَهۡۜ ٢٨ هَلَكَ عَنِّي سُلۡطَٰنِيَهۡ ٢٩ خُذُوهُ فَغُلُّوهُ ٣٠ ثُمَّ ٱلۡجَحِيمَ صَلُّوهُ ٣١ ثُمَّ فِي سِلۡسِلَةٖ ذَرۡعُهَا سَبۡعُونَ ذِرَاعٗا فَٱسۡلُكُوهُ ٣٢ إِنَّهُۥ كَانَ لَا يُؤۡمِنُ بِٱللَّهِ ٱلۡعَظِيمِ ٣٣ وَلَا يَحُضُّ عَلَىٰ طَعَامِ ٱلۡمِسۡكِينِ ٣٤﴾[الحاقة: ۱۳-۳۴]. «هرگاه براى اولین بار در صور دمیده شود، زمین و کوه‌ها از جا کنده شوند و یکباره درهم کوبیده و متلاشى مىشوند. در آن هنگام است که آن واقعه (بزرگ قیامت در جهان) رخ مىدهد و آسمان از هم مىشکافد و مىپراکند و سست و نا استوار مىگردد، و فرشتگان در اطراف و کنارههاى آسمان (آن روزى) قرار مىگیرند، و در آن روز، هشت فرشته عرش پروردگارت را بر فراز سر خود، بر مىدارند (حمل مىکنند). در آن روز، شما در پیشگاه خداوند (براى رسیدگى به اعمالتان) حاضر مىشوید و چیزى از کارهاى مخفى و پنهان شما، پوشیده نمىماند، و اما هر کسى که نامه اعمالش به دست راست او داده شود، (فریاد شادى سر مىدهد) و مىگوید: اى مردم! نامه اعمال مرا بگیرید و بخوانید، من (در دنیا) یقین داشتم که (در این روز) با حساب و کتاب اعمال خود روبرو مىشوم، پس او در زندگى رضایت بخشى خواهد بود، در این باغ و الاى بهشت بسر خواهند برد که میوههاى آن در دسترس است، (به آن‌ها گفته خواهد شد) در برابر کارهایى که در روزگاران گذشته (در دنیا) انجام دادهاید، بخورید و بنوشید، گوارایتان باد، و اما کسى که نامه اعمالش بدست چپش داده شود، مىگوید: اى کاش هرگز نامه اعمالم بمن داده نمىشد، و هرگز نمىدانستم که حساب من چیست، اى کاش! همان مرگ پایان بخش عمرم مىبود. دارایى من نه سودى بحالم بخشید و به درد (بیچارگى امروزم) نخورد، قدرتم از دستم رفت، (آن وقت است که خدا به فرشتگان نگهبان دوزخ دستور مىدهد که) او را بگیرید و به غل زنجیرش کشید، سپس او را در دوزخ بیندازید، آنگاه او را با زنجیرى آهنى که ٧۰ ذراع (متر) طول دارد، ببندید، چرا که او به خداوند بزرگ، ایمان نیاورده بود و مردم را به دادن خوراک به افراد بینوا، تشویق نمىکرد».
سرانجام، در آیات ۶۸-٧۱ سوره مریم درباره احوال معاد و جهان آخرت، مىفرماید: ﴿فَوَرَبِّكَ لَنَحۡشُرَنَّهُمۡ وَٱلشَّيَٰطِينَ ثُمَّ لَنُحۡضِرَنَّهُمۡ حَوۡلَ جَهَنَّمَ جِثِيّٗا ٦٨ ثُمَّ لَنَنزِعَنَّ مِن كُلِّ شِيعَةٍ أَيُّهُمۡ أَشَدُّ عَلَى ٱلرَّحۡمَٰنِ عِتِيّٗا ٦٩ ثُمَّ لَنَحۡنُ أَعۡلَمُ بِٱلَّذِينَ هُمۡ أَوۡلَىٰ بِهَا صِلِيّٗا ٧٠ وَإِن مِّنكُمۡ إِلَّا وَارِدُهَاۚ كَانَ عَلَىٰ رَبِّكَ حَتۡمٗا مَّقۡضِيّٗا ٧١﴾[مریم: ۶۸-٧۱]. «اى محمد! سوگند به ذات پروردگارت، هر آینه کافران را همراه با شیاطین گرد مىآوریم، سپس ایشان را (اطراف) دوزخ با خوارى و ذلت حاضر مىکنیم، بعد کسانى را که در برابر خدا سرکشتر از دیگران بودهاند، جدا مىکنیم، بعد از آن، ما مىدانیم که چه کسانى از میان آن‌ها بیشتر براى سوختن در آتش، اولویت دارند، (دقیقا افراد گستاخ را انتخاب مىکنیم، و در این گزینش هیچگونه اشتباهى رخ نخواهد داد) همه شما انسان‌ها (بدون استثناء) وارد دوزخ مىشوید، (مؤمنان براى عبور و دیدن، و کافران براى دخول و ماندن) این امر حتمى است و فرمان قطعى خداوند مىباشد».
۲- رسول اکرمصنیز درباره احوال قیامت، سخن گفته است. در روایتى که امام احمد و بخارى و مسلم، نقل کردهاند، مىفرماید: «لاَ تَقُومُ السَّاعَةُ حَتَّى يَمُرَّ الرَّجُلُ بِقَبْرِ الرَّجُلِ فَيَقُولَ: يَا لَيْتَنِى كُنْتُ مَكَانَهُ». «قیامت نخواهد آمد مگر زمانى که یک شخص هنگام عبور از کنار قبر شخص دیگر، آرزو کند. اى کاش صاحب این قبر من مىبودم». و در روایتى دیگر که امام مسلم آن را ذکر کرده است، مىفرماید: «إِنَّ السَّاعَةَ لاَ تَكُونُ حَتَّى تَكُونَ عَشْرُ آيَاتٍ خَسْفٌ بِالْمَشْرِقِ وَخَسْفٌ بِالْمَغْرِبِ وَخَسْفٌ فِى جَزِيرَةِ الْعَرَبِ وَالدُّخَانُ وَالدَّجَّالُ وَدَابَّةُ الأَرْضِ وَيَأْجُوجُ وَمَأْجُوجُ وَطُلُوعُ الشَّمْسِ مِنْ مَغْرِبِهَا وَنَارٌ تَخْرُجُ مِنْ قُعْرَةِ عَدَنٍ تَرْحَلُ النَّاسَ وَنُزُولُ عِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ» «تا زمانى که ده علامت، آشکار نشود، قیامت نخواهد آمد، خسوف در مشرق، خسوف در مغرب، خسوف در جزیرة العرب، دود فراگیرى که همه عالم را تیره و تار خواهد کرد، آمدن دجال، خروج دابة الأرض، طلوع آفتاب از غرب، آتشى که از اقسا نقاط عدن مىآید و مردم با دیدن آن، از جایى به جاى دیگر کوچ مىکنند، و نازل شدن حضرت عیسى÷».
در حدیثى دیگر که در صحیح مسلم آمده، چنین مىفرماید: «دجال در میان امت من ظاهر مىشود و بمدت چهل (روز یا ماه یا سال) مىماند، بعد خداوند، عیسى بن مریم را که شبیه عروه بن مسعودساست مىفرستد، آن حضرت با دجال مبارزه مىکند و او را از میان مىبرد، سپس مردم بمدت چهل سال طورى زندگى مىکنند که بین دو نفر از آن‌ها کوچک‌ترین برخوردى که موجب رنجش آن‌ها از یکدیگر شود، روى نمىدهد، بعد به خواست خدا، باد سردى از جانب شام خواهد وزید، در اثر آن کلیه کسانى که یک ذره ایمان یا خیر خواهى در دل‌هایشان وجود داشته باشد، مىمیرند، و اگر کسى براى نجات خود در شکاف کوهى پنهان شود، آن باد او را تعقیب مىکند، و از بین مىبرد، فقط مردم شرور و بى‌ارزش و درنده خویى که خوبى و بدى برایشان یکسان است، باقى مىمانند، آنگاه شیطان در برابر آن‌ها ظاهر مىشود و مىگوید: به سخنان من گوش کنید، مردم مىگویند: تو از ما چه مىخواهى؟ شیطان آن‌ها را به پرستش بت‌ها دعوت مىکند، و آن‌ها مدتى را در عیش و عشرت بسر مىبرند، بعد از آن، صور دمیده مىشود، هرکس که صداى آن را بشنود، بسوى آن توجه مىکند، اولین کسى که صداى صور را مىشنود، شخصى است که مشغول تمیز کردن حوض شتر خود مىباشد، او بیهوش مىشود و بعد تمام مردم با شنیدن آن بیهوش مىشوند (میمیرند) بعد باران آرامى مانند شبنم مىبارد، در اثر آن اجساد متلاشى شده انسان‌ها بحالت اولیه خود بر مىگردنند.
بعد صور دوم که صور بعث (یا زنده شدن) نام دارد، بصدا در مىآید، آنگاه مردم سراز قبرها بیرون مىآورند و پریشان به اطراف خود نگاه مىکنند، سپس فرمان مىرسد که مردم در صحراى محشر در پیشگاه خداوند حاضر شوند، و چگونگى به انجام رسانیدن مسولیت خود را بیان کنند، بعد ندا مىرسد که دوزخیان جدا شوند، مىپرسند، دوزخیان چه کسانى و چه تعدادى هستند؟ پاسخ مىآید که از هر هزار نفر، ٩٩٩ نفر اهل دوزخاند، آن روز، چنان سهمگین و خطرناک است که زنان، حامله سقط جنین مىکنند و کودکان از ترس، پیر مىشوند، و در آن روز، همه اسرار نهان، آشکار مىشود.
در حدیثى دیگر که مسلم روایت کرده، مىفرماید: «قیامت بر پا نمىشود، مگر روزى که همه مرد، شرور باشند».
در حدیثى دیگر، مىفرماید: «میان دمیدن دو صور، چهل (روز یا هفته یا ماه یا سال) فاصله وجود دارد، بعد بارانى مىبارد و انسان‌هاى مرده مانند سبزیجات از زمین مىرویند (از قبرها بیرون مىآیند) تمام بدن انسان جز قسمت آخر ستون فقراتش، مىپوسد، آفرینش دوباره انسان، روز قیامت از همان قسمت باقی مانده ستون فقراتش، صورت مىگیرد». (مسلم).
نقل است که روزى آنحضرتصدر حال ایراد خطبه، خطاب به حاضران، فرمودند: «اى مردم! روز قیامت شما سر لخت و پا لخت حشر مىشوید، نخستین کسى که لباس مىپوشد، حضرت ابراهیم÷ مىباشد.
عدهاى از افراد امت مرا حاضر مىکنند و در سمت چپ نگاه مىدارند. من مىگویم: پروردگارا! آنان از یاران من بودند. بمن مىگویند: تو نمىدانى که بعد از رفتن تو، آن‌ها دست به چه اعمالى زدند!». (مسلم). در حدیثى دیگر که درباره شرح حال روز قیامت است، مىفرماید: «روز قیامت هیچ بندهاى مادام که به چهار سؤال، جواب ندهد، اجازه تکان خوردن و رفتن ندارد.
۱- عمرش را چگونه و در انجام دادن چه کارهایى گذرانده است؟
۲- به علمى که داشته، چقدر عمل کرده است؟
۳- مالش را از چه راهى بدست آورده و صرف چه راهى کرده است؟
۴- بدنش را در انجام چه کارهایى پیر و فرسوده کرده است؟». (ترمذى و مسلم).
در حدیثى دیگر، درباره حوض کوثر که از جریانات قیامت است، مىفرماید: «بزرگى حوض کوثر (حوض من) به اندازه مسافت یک ماه است. آبش از شیر، سفیدتر و از مشک و گلاب، خوشبوتر است. پیالههاى آن، در کثرت مانند ستارههاى آسماناند. هرکس یکبار از آن آب بنوشد، هرگز تشنه نخواهد شد». (بخارى، مسلم، ابن ماجه).
در روایتى دیگر آمده است «که روزى عایشه صدیقهلگریست. آنحضرتصپرسید چرا گریه مىکنى؟ گفت: بیاد دوزخ افتادم، گریهام گرفت. بعد از آن حضرت سؤال کرد آیا شما در آن روز بیاد همسرانتان مىافتید؟ آنحضرتصفرمود: بلى. غیر از سه جا که در آن احوال، هیچکس بیاد کسى دیگر نمىافتد.
۱- هنگامى که پرونده اعمال انسان‌ها توزیع مىشود.
۲- جایى که اعمال انسان محاسبه مىشود، هرکس در این فکر است که آیا اعمال نیکش بر اعمال بدش مىچربد یا خیر.
۳- زمانى که پل صراط بر متن دوزخ نصب مىشود تا زمان عبور کردن و گذشتن از آن».
(ابو داوود). در روایتى دیگر، رسول اکرمصمىفرماید: «هر پیامبرى یک دعاى مستجاب دارد. هرکدام از پیامبران پیشین، دعاى خود را در حق امتش از خدا، خواسته است. اما من دعاى خود را براى شفاعت امتم در روز قیامت، نگهداشتهام».
و در حدیثى دیگر مىفرماید: «من سالار فرزندان آدم هستم. روز قیامت، قبل از همه از قبر بیرون مىآیم. و نخستین شفاعت کنندهاى که شفاعتش پذیرفته مىشود خواهم بود. و نیز پرچم حمد و ستایش پروردگار در روز قیامت، در دست من خواهد بود. با وجود این، بر هیچکس فخرفروشى نمىکنم».
در روایت دیگر، آنحضرتصمىفرماید: «هرکس روزى سه بار بهشت را از خدا بخواهد، بهشت مىگوید: خداوندا! او را داخل بهشت گردان. و هرکس روزى سه بار از دوزخ پناه جوید، دوزخ مىگوید: خداوندا! او را از دوزخ پناه بده».