فصل شانزدهم: ايمان به وجوب امر به معروف و نهى از منكر
مسلمان ایمان دارد که امر به معروف و نهى از منکر بر هر مسلمان عاقل و بالغ واجب است. یعنى هر مسلمانى که معروف (کار خیر) را مىشناسد ولى آن را در جامعه متروک مىبیند و مىبیند که مردم آن را انجام نمىدهند و یا منکر (کار زشت) را تشخیص مىدهد و مىداند که مردم در حال انجام دادن آن هستند، بر او واجب است که بوسیله دست یا زبان در جهت تغییر آن اقدام کند. مهم‌ترین وظیفه مسلمان بعد از ایمان به خدا امر به معروف و نهى از منکر مىباشد. زیرا خداوند متعال در کلام پاکش آن را در ردیف ایمان به خدا ذکر کرده و فرموده است:
﴿كُنتُمۡ خَيۡرَ أُمَّةٍ أُخۡرِجَتۡ لِلنَّاسِ تَأۡمُرُونَ بِٱلۡمَعۡرُوفِ وَتَنۡهَوۡنَ عَنِ ٱلۡمُنكَرِ وَتُؤۡمِنُونَ بِٱللَّهِ﴾[آل‌عمران: ۱۱۰].
«شما مسلمانان بهترین امتى هستید که براى هدایت مردم آفریده شدهاید. چون شما مردم را به کارهاى خوب امر مىکنید و از بدىها منع مىکنید و به خدا ایمان دارید».
این عقیده مسلمان برگرفته از دلائل نقلى، عقلى، سمعى و منطقى است که ذیلا به شرح آن‌ها پرداخته مىشود.