ماده ششم: رؤیت هلال رمضان:
براى ثبوت رمضان دو راه وجود دارد، یکى اینکه ماه قبل از رمضان که یعنى شعبان تکمیل شود هرگاه سى روز از ماه شعبان سپرى شود، روز سى یکم قطعا نخستین روز رمضان است. دوم اینکه هلال رویت شود، اگر هلال رمضان در شب سىام شعبان رویت شود، معنىاش این است که رمضان فرا رسیده است و روزه گرفتن آن فرض مىشود، خداوند مىفرماید: ﴿فَمَن شَهِدَ مِنكُمُ ٱلشَّهۡرَ فَلۡيَصُمۡهُ﴾[البقرة: ۱۸۵]. «هرکس رمضان را دریابد آن را روزه گیرد». رسول اکرمصمىفرماید: «إِذَا رَأَيْتُمُ الْهِلاَلَ فَصُومُوا وَإِذَا رَأَيْتُمُوهُ فَأَفْطِرُوا فَإِنْ غُمَّ عَلَيْكُمْ فَصُومُوا ثَلاَثِينَ يَوْمًا» (مسلم). «هرگاه هلال رویت شد روزه بگیرید و هرگاه هلال شوال رویت شد افطار کنید، اگر افق ابرى شد و رویت ممکن نبود، سى روز را کامل حساب کنید».
براى ثبوت رویت هلال رمضان گواهى یک فرد یا دو فرد عادل کافى است، رسول اکرمصگواهى یک مرد عادل را براى ثبوت رویت هلال رمضان جایز قرار داده‌است. (ابوداود و غیره).
اما رویت هلال شوال براى اعلام عید و افطار، با گواهى یک مرد ثابت نمىشود، بلکه گواهى دو مرد عادل ضرورى است. رسول اکرمصگواهى یک مرد عادل را براى عید و افطار کافى دانست. (طبرانى و دارقطنى).
توجه: هرکس هلال رمضان را رویت کند، روزه بر وى واجب مىشود ولو اینکه گواهىاش پذیرفته نشود، رسول اکرمصمىفرماید: «الصَّوْمُ يَوْمَ تَصُومُونَ وَالْفِطْرُ يَوْمَ تُفْطِرُونَ وَالأَضْحَى يَوْمَ تُضَحُّونَ» «روزه روزى است که همه شما روزه مىگرید، افطار روزى است که همه شما افطار مىکنید و قربانى روزى است که همه شما قربانى مىکنید». (ترمذى و آن را صحیح قرار داده است).