روش زندگی مسلمان

ماده اوّل: درباره مشروعیت مسح بر خفین و جبیره:

مشروعیت مسح بر خفین، جوراب و آنچه که در حکم آن‌ها است از قرآن و حدیث ثابت است. کلمه ﴿وَأَرۡجُلَكُمۡ﴾در آیه وضو اگر به کسر لام خوانده شود یعنى عطف بر رؤس باشد، بر مسح خف و جوراب دلالت مى‏کند. در حدیث نیز آمده است که پیامبر مى‏فرماید:

«إذَا تَوَضَّأَ أَحَدُكُمْ فَلَبِسَ خُفَّيْهِ فَلْيَمْسَحْ عَلَيْهِمَا وَلْيُصَلِّ فِيهِمَا وَلَا يَخْلَعْهُمَا إنْ شَاءَ إلَّا مِنْ جَنَابَةٍ»

ترجمه: «هرگاه کسى از شما در حالى که خف (موزه) پوشیده است وضوء مى‏گیرد، پاهایش را مسح کند و نماز خواند و موزه‏ها را بیرون نیاورد مگر وقتى که جنب مى‏شود». (دار قطنى و حاکم، حاکم صحت آن را تائید کرده است). البته حدیث بعدى مدت مسح را مشخص مى‏کند.

مشروعیت مسح بر جبیره (باند) از حدیث رسول اللّهصدرباره فردى که زخمى بر سرش وارد شده بود و فوت کرد ثابت مى‏شود. حدیث بشرح زیر است:

«إنَّمَا كَانَ يَكْفِيهِ أَنْ يَتَيَمَّمَ وَيَعْصِبَ عَلَى جُرْحِهِ خِرْقَةً ثُمَّ يَمْسَحَ عَلَيْهَا وَيَغْسِلَ سَائِرَ جَسَدِهِ» (ابوداود). و فتوى اکثر علماء بر همین است. ترجمه: «قطعا تیمم برایش کافى بود، یعنى محل زخم را باند پیچى مى‏کرد و روى آن مسح مى‏کرد و بقیه بدنش را مى‏شست».