دلایل عقلى:
۱- ربوبیت و مهربانى خداوند اقتضاء مىکند که پیامبرانى براى هدایت بشر بفرستد تا از یکسو خدا را به نحو شایستهاى به مردم معرفى کنند و از سوى دیگر انسانها را براى رسیدن به کمال و سعادت دین و دنیا هدایت نمایند.
۲- خداوند هدف آفرینش انسان را (عبادت کردن) معرفى نمودهاست و این هدف والا مىطلبد که خداوند پیامبرانى را که از جنس بشرند، بسوى آنها بفرستد تا کیفیت عبادت کردن را به آنها بیاموزند و شیوه اطاعت خدا را براى مردم توضیح دهند، زیرا انسان همانطور که قرآن گفته است براى این هدف مهم یعنى عبادت پروردگار آفریده شده است.
۳- پاداش و کیفر در برابر طاعت و معصیت نفس، و تطهیر و آلوده کردن آن، اقتضاء مىکند که خداوند پیامبرانى براى انسانها معبوث کند، تا در روز قیامت نگویند که خداوندا! ما شیوه عبادت و بندگى را نمىدانستیم و یاد نداشتیم که چگونه تو را بندگى کنیم، گناه و معصیت را تشخیص نمىدادیم تا از آن دروى کنیم، بنابراین دلیلى ندارد که ما را عذاب دهى.
در چنین حالتى است که مردم علیه خدا اتمام حجت خواهند کرد. براى آنکه مردم در روز قیامت چنین بهانههایى نداشته باشند، مقتضى است که خداوند، پیامبرانى براى ارشاد و هدایت آنها بفرستد تا مانع بهانه جویىهاى آنها شود، خداوند خود در این خصوص مىفرماید: ﴿رُّسُلٗا مُّبَشِّرِينَ وَمُنذِرِينَ لِئَلَّا يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَى ٱللَّهِ حُجَّةُۢ بَعۡدَ ٱلرُّسُلِۚ وَكَانَ ٱللَّهُ عَزِيزًا حَكِيمٗا ١٦٥﴾[النساء: ۱۶۵]. «ما پیامبران را فرستادیم تا (به مؤمنان) بشارت دهند و (کافران را) بترسانند، و بعد از آمدن پیامبران، حجت و دلیلى بر خدا براى مردم باقى نمانده و (نگویند که اگر پیغمبرى بسوى ما مىفرستادى ایمان مىآوردیم و عبادت مىکردیم) خداوند، مقتدر و کارهایش از روى حکمت است».