روش زندگی مسلمان

فصل چهاردهم‏: توسل‏

مسلمان بر این باور است که خداوند از میان اعمال انسان، شایسته ترین آن‌ها و از میان افعال او، پاک‌ترین آن‌ها را مى‏پسندد، و از میان بندگانش نیکان را دوست دارد.

خداوند از بندگانش خواسته است تا به او نزدیک شوند و به او محبت کنند و توسل جویند. بنده نیز خواهان تقرب به خداست و بوسیله عبادات و اعمال نیک، خود را به خدایش نزدیک مى‏کند، همواره از او مى‏خواهد و بوسیله اسماء حسنى و صفات والاى او و نیز ایمان و محبت به خدا و رسول، به او توسل مى‏جوید.

یعنى از یکسو با اداى نماز و روزه و پرداخت زکات‌هاى فرضى و نفلى و از سوى دیگر با اجتناب از محرمات و منهیات، خود را به خدا نزدیک مى‏کند.

مسلمان نه تنها وجهه هیچ مخلوقى را وسیله خواستن از خدا قرار نمى‏دهد، بلکه هیچیک از بندگان خدا را نیز وسیله تقرب به او نمى‏داند.

زیرا ارزش صاحب وجهه و عمل او، متعلق به خود آن فرد است نه شخص دیگر، تا بتواند آن را وسیله خواستن از خدا قرار دهد، خداوند به بندگانش اجازه نداده که بوسیله اعمال دیگران به او توسل و تقرب جویند. بلکه فرموده که ایمان و عمل صالح را وسیله قرار دهید، زیرا تنها در سایه آن است که روح و باطن انسان، پاک مى‏شود و شایسته تقرب به خدا مى‏گردد.

این عقیده مؤمن بر گرفته از دلایل عقلى و نقلى است که بشرح آن‌ها مى‏پردازیم.