فصل دوازدهم: ايمان به قضا و قدرالهى
قضاء: یعنى حکم ازلى خداوند بر وجود یا عدم شیىء.
قدر: یعنى ایجاد کردن خداوند چیزى را با کیفیت خاص و در وقت معین.
مسلمان به قضا و قدر الهى و حکمت و مشیت او ایمان دارد.
همچنین اعتقاد دارد که هیچ امرى حتى افعال اختیارى انسان تحقق پیدا نمىکند مگر اینکه در علم خدا موجودند، و خداوند قبل از آفرینش آنها، آن اعمال را مقدر کرده است، و نیز بر این باور است که قضا و قدر الهى کاملا مطابق و هماهنگ با موازین عدل و انصاف است.
خداوند در تصرفات خودش، حکیم است یعنى هیچ تصرفى از سوى او خالى از نفع و سود براى بندهاش نمىباشد، حکمت او تابع مشیت اوست، آنچه را که بخواهد، بوجود مىآید و آنچه را نخواهد، تحقق پیدا نمىکند.
هیچ بازدارندهاى از بدی‌ها و هیچ توفیق دهندهاى به نیکىها غیر از خدا، وجود ندارد، «لا حول ولا قوة إلا باللّه»این عقیده مسلمان درباره قضا و قدر الهى نیز بر گرفته از دلایل عقلى و نقلى است که بشرح آنها مىپردازیم.