ماده اول: مشروعیت تیمم:
الف) تیمم براى چه کسانى مشروع است؟
مشروعیت تیمم از کتاب اللّه و سنت رسول اللّهصثابت است. خداوند مىفرماید: ﴿وَإِن كُنتُم مَّرۡضَىٰٓ أَوۡ عَلَىٰ سَفَرٍ أَوۡ جَآءَ أَحَدٞ مِّنكُم مِّنَ ٱلۡغَآئِطِ أَوۡ لَٰمَسۡتُمُ ٱلنِّسَآءَ فَلَمۡ تَجِدُواْ مَآءٗ فَتَيَمَّمُواْ صَعِيدٗا طَيِّبٗا فَٱمۡسَحُواْ بِوُجُوهِكُمۡ وَأَيۡدِيكُمۡ﴾[النساء: ۴۳]. «و اگر بیمار یا در حال سفر باشید یا کسى از شما از جایگاه قضاى حاجت بیاید یا با زنان آمیزش کنید و آبى نیابید، آهنگ خاکى پاک کنید، آن گاه روى و دستانتان را مسح کنید». و در حدیث گفته شده: «الصَّعِيدُ وُضُوءُ الْمُسْلِمِ، وَإِنْ لَمْ يَجِدْ الْمَاءَ عَشْرَ سِنِينَ» (نسائى و ابن ماجه). «خاک پاک وسیله طهارت مسلمان است حتى اگر تا ده سال آب پیدا نکند».
ب) تیمم براى چه کسانى جایز است؟
براى کلیه کسانى که آب در اختیار نداشته باشند و بعد از جستجوى موفق به یافتن آن نشوند جایز است که تیمم کنند، همچنین براى بیماران بدلیل بیمارى یا شدت گرفتن آن یا احتمال به تاخیر افتادن صحت و تندرستى یا اینکه قادر به حرکت کردن نیستند و کسى را که یارىشان کند نمىیابند، تیمم جایز است.
کسى آب بحد کافى ندارد، از آب موجود براى شستن بعضى اعضاء استفاده کند و بقیه اعضاء را تیمم دهد، بدلیل اینکه خداوند مىفرماید:
﴿فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ مَا ٱسۡتَطَعۡتُمۡ﴾[التغابن: ۱۶]. «تا حد توان پرهیزگارى را پیشه سازید».