روش زندگی مسلمان

ماده نهم‏: معاهده و صلح و آتش‏بس:‏

آتش‏بس:‏

عقد ایجاد آرامش و سکون با محاربین، جایز است، مشروط بر اینکه مشتمل بر مصلحت و منافع مسلمانان باشد، رسول اللّهصدر بسیارى جنگ‏ها محاربین را دعوت به آرامش و سکون کرده است و از آن جمله است، دعوت به صلح و آرامش با یهود مدینه، زمانى که رسول ‏اللّهصنزد آنان رفت، این آرامش و جنگ‏بندى ادامه داشت تا اینکه خود یهود مرتکب نقض عهد شدند و با رسول ‏اللّهصغدر کردند، آنگاه رسول ‏اللّهصبا آنان قتال کرد و آنان را از مدینه اخراج نمود.

معاهده:

معاهده عدم تجاوز و حسن هم جوارى میان مسلمانان و دشمنان آنان جایز است، مشروط بر اینکه، این معاهده مصلحت و منافع برجسته‏اى را براى مسلمانان در بر داشته باشد. رسول ‏اللّهصچندین معاهده با کفار نموده و مى‏فرمود: «نَفِى لَهُمْ بِعَهْدِهِمْ وَنَسْتَعِينُ اللَّهَ عَلَيْهِمْ» (مسلم). «عهد خود را با آنان وفا مى‏کنیم و علیه آنان از خداوند کمک مى‏جوئیم». خداوند مى‏فرماید: ﴿إِلَّا ٱلَّذِينَ عَٰهَدتُّمۡ عِندَ ٱلۡمَسۡجِدِ ٱلۡحَرَامِۖ فَمَا ٱسۡتَقَٰمُواْ لَكُمۡ فَٱسۡتَقِيمُواْ لَهُمۡۚ إِنَّ ٱللَّهَ يُحِبُّ ٱلۡمُتَّقِينَ﴾[التوبة: ٧]. «بجز آنانى که در مسجد حرام با آنان پیمان بسته‏اید، مادام که معاهدین به عهد و پیمان خود وفا کنند، شما نیز با آنان وفا کنید. خداوند بى‏تردید، اهل تقوى را دوست دارد». رسول‏ اللّهصکشتن معاهد را حرام قرار داده‌است. مى‏فرماید: «مَنْ قَتَلَ مُعَاهَدًا لَمْ يَرَحْ رَائِحَةَ الْجَنَّةِ» (بخاری). «هرکس معاهدى را به قتل برساند، بوى بهشت به او نمى‏رسد». و مى‏فرماید: «إِنِّى لاَ أَخِيسُ بِالْعَهْدِ وَلاَ أَحْبِسُ الْبُرُدَ» (ابوداود). «من عهد و پیمان را نقض نمى‏کنم و قاصد را به اسارت‏ نمى‏گیرم».

صلح:

هرگاه مسلمانان ناگزیر به صلح شوند و صلح منافع و فوائدى را در برداشته باشد که در غیر آن صورت تحقق نمى‏یابند، مى‏توانند با دشمنان خود وارد صلح شوند، رسول اکرمصبا اهل مکه در حدیبیه صلح کرد، همانطور که با اهالى نجران در برابر اموالى که آنان ملزم به پرداخت آن بودند، صلح نمود، با اهالى بحرین در برابر پرداخت مالیات مشخص و با اکیدردومه نیز صلح نمود.