ماده هشتم: بحث تعزیر:
۱- تعریف تعزیر: یعنى ادب آموختن، تنبیه کردن، بد گفتن، تحریم اقتصادى و تبعید.
۲- حکم تعزیر: تعزیر در هر جرمى که شریعت حد و مجازات و کفارهاى براى آن تعیین نفرموده است، واجب است، مانند: سرقتى که مال به سرقت رفته در حد نصاب نباشد، و دست زدن به زن بیگانه، بوسه گرفتن و یا دشنام دادن مسلمان یا زدن کسى بدون وارد کردن زخم و شکستن اعضاء.
احکام تعزیر:
۱- اگر تعزیر بصورت زدن است از ده ضربه شلاق تجاوز نکند. رسول اکرمصمىفرماید: «لاَ يُجْلَدُ أَحَدٌ فَوْقَ عَشْرَةِ أَسْوَاطٍ إِلاَّ فِى حَدٍّ مِنْ حُدُودِ اللَّهِ»(متفق علیه). «هیچکس بیش از ده ضربه شلاق زده نشود، مگر در اجراى حدى از حدود اللّه».
۲- حاکم در تعزیرات رعایت حال و مناسب جانى را داشته باشد، اگر براى تنبیه او خشونت سخن کفایت مىکند، بهمین مقدار اکتفا کند، اگر با زندان شدن یک شبانه روز متنبه مىشود، بیش از یک شبانه روز او را زندانى نکند، بهر مقدار که جانى متنبه شود، بیش از آن در حق وى اعمال نشود، زیرا که هدف از تعزیر، تنبیه است نه تعذیب و انتقام. رسول اکرمصحضرت اباذرسرا بوسیله سخن تنبیه کرد و فرمود: «أَنْتَ امْرَءٌ فِيْكَ الْجَاهِلَيَّةُ» (متفق علیه). «تو مردى هستى که خصوصیات جاهلى در تو وجود دارد». و درباره کسى که در مسجد خرید و فروش مىکرد، فرمود: در حق او بگوئید: خداوند تجارت تو را سود آور نکند. (ترمذی). و در باره کسى که کالاى گم شدهاش را در مسجد اعلام مىکند، فرمود: «لاَ رَدَّ اللَّهُ عَلَيْكَ فَإِنَّ الْمَسَاجِدَ لَمْ تُبْنَ لِهَذَا» (ابن ماجه). «خداوند گم شده تو را پیدا نکند، مساجد براى این منظور درست نشدهاند» و در باره سه نفرى که بدون عذر از غزوه تبوک باز مانده بودند، فقط به تحریم آنان و قطع رابطه اکتفا نمود. و مردى را که متهم بود فقط براى یک روز زندانى کرد.