ماده اول: در بیان حکم توارث:
توارث بر اساس کتاب اللّه و سنت رسول اللّه میان مسلمانان واجب است. خداوند مىفرماید: ﴿لِّلرِّجَالِ نَصِيبٞ مِّمَّا تَرَكَ ٱلۡوَٰلِدَانِ وَٱلۡأَقۡرَبُونَ وَلِلنِّسَآءِ نَصِيبٞ مِّمَّا تَرَكَ ٱلۡوَٰلِدَانِ وَٱلۡأَقۡرَبُونَ مِمَّا قَلَّ مِنۡهُ أَوۡ كَثُرَۚ نَصِيبٗا مَّفۡرُوضٗا ٧﴾[النساء: ٧]. «مردان از ترکه پدر و مادر و خویشاوندان، سهمى دارند. و زنان نیز از ترکه پدر و مادر و خویشاوندان سهم دارند، خواه اندک باشد یا زیاد».
این سهم از جانب خداوند متعین گردیده است. و مىفرماید: ﴿يُوصِيكُمُ ٱللَّهُ فِيٓ أَوۡلَٰدِكُمۡۖ لِلذَّكَرِ مِثۡلُ حَظِّ ٱلۡأُنثَيَيۡنِ﴾[النساء: ۱۱]. «خداوند درباره فرزندان شما، شما را توصیه مىکند. و فرزند پسر دو برابر فرزند دختر میراث مىبرد». رسول اللّه مىفرماید: «أَلْحِقُوا الْفَرَائِضَ بِأَهْلِهَا، فَمَا بَقِيَ فَهُوَ لِأَوْلَى رَجُلٍ ذَكَرٍ» (متفق علیه). «سهام مشخص شده در قرآن را به کسانى که استحقاق آن را دارند بدهید. اگر چیزى سر آمد مال خویشاوند مرد است که با میت قرابت نزدیکترى دارند». و مىفرماید: «إِنَّ اللَّهَ قَدْ أَعْطَى كُلَّ ذِي حَقٍّ حَقَّهُ، لا وَصِيَّةَ لِوَارِثٍ»(ابوداود و سایر اصحاب سنن).
«خداوند حق هر صاحب حق را (در قرآن) بیان نموده و داده است، بنابراین وصیت براى وارث صحیح نیست».