ماده دوم: فرایض، سنن و مکروهات غسل:
الف) فرایض:
۱- نیت: و آن عبارت است از اراده قلبى براى برطرف کردن حدث اکبر بوسیله غسل. در حدیث آمده است: «إنَّمَا الأَعْمالُ بِالنِّياتِ وإنَّما لِكُلِّ امرءٍ مَّانَوَى» (بخاری). «اعمال به نیت‌ها بستگى دارد».
۲- تمام بدن را بصورتى باید شست که هیچ ذرهاى خشک نماند چه با مالیدن دست و چه با ریختن آب جایى که دست نمىرسد.
۳- خلال کردن انگشتها و موهاى سر و غیره، و رسانیدن جاهائى از بدن را که آب بدانجاها به آسانى نمىرسد.
ب) سنتهاى غسل:
۱- بسم اللّه گفتن: زیرا بسم اللّه براى شروع و انجام هر عمل نیک و صالح مشروع و مطلوب است.
۲- قبل از ریختن آب بر بدن، دست‌ها تا مچ شسته شوند.
۳- نخست نجاستهاى حسى زدوده شوند.
۴- بعد از آن وضو گرفته شود.
۵- مضمضه، استنشاق و شستن داخل سوراخ گوش.
ج) مکروهات غسل:
۱- اسراف در استعمال آب. زیرا رسول اکرمصبا یک «صاع» (حدود سه کیلو) آب غسل کرده است.
۲- غسل کردن در محل ناپاک. بدلیل اینکه احتمال آلودگى بیشتر وجود دارد.
۳- غسل کردن در انظار مردم، بدون اینکه حائلى مانند پرده و غیره وجود داشته باشد. زیرا در حدیث آمده است، میمونهلهمسر رسول خداصمىگوید: براى رسول اکرمصآب گذاشتم و او را ستر کردم، ایشان غسل کرد. (بخاری). و در حدیثى رسول اکرمصمىفرماید: «همانا خداوند عزوجل باحیا است و ستر را مىپسندد، هرگاه کسى از شما غسل مىکند باید ستر کند». (ابوداود).
۴- غسل کردن با باقیمانده آب غسل زن، بدلیل حدیثى که در مباحث گذشته بیان گردید.
۵- غسل کردن در آب راکد. (آبى که جارى نیست) زیرا در حدیث آمده: «لَا يَغتَسِلُ أحدُكُم فِىالْمَاءِ الرَّاكِدِ وَهُوَ جُنُبٌ» «شخص جنب در آب راکد غسل نکند». (مسلم).