توبه:
منظور از توبه، رها کردن تمام معاصى و گناهان، اظهار ندامت از آنچه که در گذشته انجام داده‌است و تصمیم به عدم ارتکاب گناه درباقیمانده عمر، مىباشد، این سه عنصر اگر در توبه یافته شود، توبه پذیرفته خواهد شد، خداوند در این خصوص مىفرماید:
﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ تُوبُوٓاْ إِلَى ٱللَّهِ تَوۡبَةٗ نَّصُوحًا عَسَىٰ رَبُّكُمۡ أَن يُكَفِّرَ عَنكُمۡ سَئَِّاتِكُمۡ وَيُدۡخِلَكُمۡ جَنَّٰتٖ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ﴾[التحریم: ۸]. «اى مؤمنان بسوى اللّه خالصانه برگردید، آنگاه خداوند، بدیهاى تان را نادیده گرفته، شما را به باغ‌هایى وارد مىکند که پر از درخت هستند و همواره از زیر آن‌ها نهرهاى آب جریان دارد».
﴿وَتُوبُوٓاْ إِلَى ٱللَّهِ جَمِيعًا أَيُّهَ ٱلۡمُؤۡمِنُونَ لَعَلَّكُمۡ تُفۡلِحُونَ﴾[النور: ۳۱]. «با تمام وجود بسوى اللّه برگردید، اى مؤمنان تا شما پیروز و رستگار شوید».
رسول گرامى اسلامصدر این خصوص مىفرماید: «اى مردم توبه کنید و بسوى اللّه بر گردید، همانا من هر روز صد بار بسوى اللّه بر مىگردم و توبه مىکنم» (مسلم). و فرمود: «هرکس قبل از طلوع آفتاب از طرف مغرب، یعنى قبل از مسدود شدن باب توبه، توبه کند، خداوند توبه او را مىپذیرد». و فرمود: «خداوند دست خو را در شب دراز مىکند تا خطا کاران روز توبه کنند و دست خود را در شب دراز مىکند تا خطا کاران شب توبه کنند. این لطف الهى مادام که آفتاب از مغرب طلوع نکرده است، ادامه دارد». (مسلم). و فرمود: «خداوند از توبه کردن بندهاش بیشتر خوشحال مىشود، تا از کسى که در یک سر زمین خشک و بیابان همراه با سوارىاش راه مىرود و سوارىاش را که حامل زاد و توشه او است گم مىکند، او مرکبش را دنبال مىکند، آن را نمىبیند، نهایتا در حالت یاس و ناامیدى سر بر زمین گذاشته با سختی‌هاى موت دست و پنجه نرم مىکند، در همین حالت از خواب بیدار مىشود و سوارىاش را در جلو خود مىبیند به زاد، طعام و آب خود دست پیدا مىکند چقدر خوشحال مىشود؟ اگر بندهى گناهکار توبه کند، خداوند از این بنده نیز بیشتر خوشحال مىشود که بعد از نا امیدى و رسیدن به دهانه مرگ، زندگى را دوباره یافته است». (متفق علیه).
امام غزالى، در احیاء علوم الدین، روایتى نقل کرده است که: فرشتگان بخاطر توبهى آدم به ایشان تبریک گفتند.