دلایل نقلى:
۱- خداوند در کلام پاکش در آیات ۵۰-۵۱ سوره انفال در این باره مىفرماید:
﴿وَلَوۡ تَرَىٰٓ إِذۡ يَتَوَفَّى ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةُ يَضۡرِبُونَ وُجُوهَهُمۡ وَأَدۡبَٰرَهُمۡ وَذُوقُواْ عَذَابَ ٱلۡحَرِيقِ ٥٠ ذَٰلِكَ بِمَا قَدَّمَتۡ أَيۡدِيكُمۡ وَأَنَّ ٱللَّهَ لَيۡسَ بِظَلَّٰمٖ لِّلۡعَبِيدِ ٥١﴾[الأنفال: ۵۰-۵۱].
«(اى پیامبر! اگر (هول و هراسى را که به کفار دست مىدهد) ببینى بدانگاه که فرشتگان جان کافران را مىگیرند، و به سر و صورت و پشت و روى آنان (از هر طرف) مىزنند، و (به آن‌ها مىگوید:) عذاب سوزان (اعمال بد خود) را بچشید. (از مشاهده این همه درد و رنج، دچار شگفتى مىشوى) و این عذاب بخاطر کارهایى است که پیش از آن انجام دادهاند. و خداوند، کمترین ستمى در حق بندگان خود روا نمىدارد».
و در آیات ٩۳-٩۴ سوره انعام، مىفرماید:
﴿وَلَوۡ تَرَىٰٓ إِذِ ٱلظَّٰلِمُونَ فِي غَمَرَٰتِ ٱلۡمَوۡتِ وَٱلۡمَلَٰٓئِكَةُ بَاسِطُوٓاْ أَيۡدِيهِمۡ أَخۡرِجُوٓاْ أَنفُسَكُمُۖ ٱلۡيَوۡمَ تُجۡزَوۡنَ عَذَابَ ٱلۡهُونِ بِمَا كُنتُمۡ تَقُولُونَ عَلَى ٱللَّهِ غَيۡرَ ٱلۡحَقِّ وَكُنتُمۡ عَنۡ ءَايَٰتِهِۦ تَسۡتَكۡبِرُونَ ٩٣ وَلَقَدۡ جِئۡتُمُونَا فُرَٰدَىٰ كَمَا خَلَقۡنَٰكُمۡ أَوَّلَ مَرَّةٖ وَتَرَكۡتُم مَّا خَوَّلۡنَٰكُمۡ وَرَآءَ ظُهُورِكُمۡۖ وَمَا نَرَىٰ مَعَكُمۡ شُفَعَآءَكُمُ ٱلَّذِينَ زَعَمۡتُمۡ أَنَّهُمۡ فِيكُمۡ شُرَكَٰٓؤُاْۚ لَقَد تَّقَطَّعَ بَيۡنَكُمۡ وَضَلَّ عَنكُم مَّا كُنتُمۡ تَزۡعُمُونَ ٩٤﴾[الأنعام: ٩۳-٩۴].
«(اى پیامبر!) اگر حال ستمگران را ببینى، (میدانى که چه وضع نابهنجارى دارند، مخصوصا) زمانى که در شداید مرگ فرو رفتهاند و فرشتگان مرگ دست‌هاى خود را (بسوى آنان) دراز کردهاند (و بر بناگوششان صورتى و بر پشتشان تازیانه مىزنند و به آن‌ها مىگویند:) اگر مىتوانید خود را از این عذاب خوارکننده و ذلت بار برهانید. این عذاب بخاطر آن است که به خدا دروغ نسبت مىدادید و از پذیرش آیات او سرپیچى مىکردید. (و در روز قیامت خداوند، بمردم مىفرماید: اکنون) شما تک و تنها (بدور از خویشان و یاران و مال دنیا) سوى ما برگشتهاید همانگونه که روز نخست شما را آفریدیم. هر چه به شما داده بودیم همه را گذاشتید (و دست خالى به اینجا آمدید) و کسانى را که خیال مىکردید براى شما سفارش (و پارتى بازى) مىکنند امروز نخواهید دید. پیوند شما با آنان قطع شده است. (روابط خویشى و دوستى و پدرى و فرزندى و فرمانبرى و فرماندهى، کلا از بین رفته) و تمام پندارها و تکیه گاهها و چیزهائیکه گمان مىبردید (که کارى از آن‌ها ساخته است) از (دید) شما گم و ناپدید گشته است».
در آیه ۱۰۱ سوره توبه، مىفرماید:
﴿سَنُعَذِّبُهُم مَّرَّتَيۡنِ ثُمَّ يُرَدُّونَ إِلَىٰ عَذَابٍ عَظِيمٖ﴾[التوبة: ۱۰۱].
«آنان را (در همین دنیا) دو بار شکنجه مىدهیم و سپس روانه عذاب بزرگى مىگردند (در دوزخ گرفتار مىشوند)».
در آیه ۲٧ سوره ابراهیم، مىفرماید:
﴿يُثَبِّتُ ٱللَّهُ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ بِٱلۡقَوۡلِ ٱلثَّابِتِ فِي ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَا وَفِي ٱلۡأٓخِرَةِۖ وَيُضِلُّ ٱللَّهُ ٱلظَّٰلِمِينَۚ وَيَفۡعَلُ ٱللَّهُ مَا يَشَآءُ ٢٧﴾[ابراهیم: ۲٧].
«خداوند، مؤمنان را بخاطر گفتار استوار (و عقیده پایدارشان) هم در این جهان (در برابر ظواهر فریبنده دنیا و بهم و هراس مشکلات مادى محفوظ نگاه مىدارد) و هم در جهان آخرت (ایشان را در نعمت‌هاى فراوان و عطایاى بى پایان و جاودان خود) ماندگار مىسازد، ولى کافران را (در دنیا و آخرت) گمراه و سرگشته مىسازد و خداوند هر چه بخواهد، انجام مىدهد».
۱- رسول اکرمصنیز درباره عذاب قبر، سخن گفته و از آن خبر داده‌است، از جمله مىفرماید: «وقتى انسان را در لحد مىگذارند و دوستانش بر مىگردند، او صداى برگشتن پاهاى آن‌ها را مىشنود، بعد دو فرشته نزد او مىآیند، او را مىنشانند و از او درباره حضرت محمدصسوال مىکنند و مىگویند: تو در باره این مرد چه مىدانى؟ اگر آن شخص، مؤمن باشد، مىگوید: گواهى مىدهم که او بنده و فرستاده خداست، بعد آن‌ها مسکن او را در دوزخ به او نشان مىدهند و مىگویند: این منزل تو در دوزخ بود، اما اکنون خداوند بجاى آن، منزلى دیگر در بهشت براى تو تدارک دیده است، اینگونه وى هر دو منزل خود را مىبیند. ولى اگر آن شخص، منافق یا کافر باشد، در پاسخ این سوال فرشتگان مىگوید: من او را نمىشناسم، آنچه که دیگران در مورد او گفتهاند من هم مىگویم.
فرشتهها مىگویند: نه تو او را مىشناسى و نه از او پیروى کردهاى، بدین جهت او را با چکشهاى آهنى مورد ضرب و جرح قرار مىدهند، آن بیچاره آنقدر آه و ناله مىکند که سواى جن و انس، همه موجودات دیگر صداى ناله و شیونش را مىشنوند».
در حدیثى دیگر، آنحضرتصمىفرماید: «إذَا مَاتَ أَحَدُكُمْ عُرِضَ عَلَيْهِ مَقْعَدُهُ غُدْوَةً وَعَشِيَّةً، إِنْ كَانَ مِنْ أَهْلِ النَّارِ فَمِنْ أَهْلِ النَّارِ يُقَالُ هَذَا مَقْعَدُكَ حَتَّى يَبْعَثَك اللهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ» (بخارى).
«پس از مرگ انسان، فرشتگان صبح و شب جایگاهش را به او نشان مىدهند، و اگر دوزخى باشد، جایگاهش را در دوزخ مىبیند، یعنى هر روز، در قبر جایگاه همیشگىاش را در قیامت، به او نشان مىدهند و این عمل، تا روزى که خداوند دوباره مردگان را براى حساب و کتاب زنده مىکند، بطور مستمر تکرار مىشود».
و در حدیثى دیگر مىفرماید: «اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ عَذَابِ الْقَبْرِ وَأَعُوذُ بِكَ مِنْ عَذَابِ النَّارِ وَأَعُوذُ بِكَ مِنْ فِتْنَةِ الْمَحْيَا وَالْمَمَاتِ وَأَعُوذُ بِكَ مِنْ فِتْنَةِ الْمَسِيحِ الدَّجَّالِ» «پروردگارا! من از عذاب قبر و عذاب دوزخ و فتنه مرگ و زندگى و فتنه دجال، به تو پناه مىبرم».
روزى رسول اکرمصاز کنار دو قبر مىگذشت، فرمود: «صاحبان این دو قبر در عذاب هستند، البته در مورد کارى که اجتناب از آن، مشکل نبوده است، بعد فرمود: یکى از آن‌ها سخن چین بوده و دیگرى هنگام ادرار کردن مراعات نمىکرده (ترشحات ادرار بر روى لباسش مىریخته است)».
۲- میلیون‌ها نفر از علماء و دانشمندان بر جسته اسلام و مؤمنان و نیکان امت محمدصو امتهاى گذشته، معتقد به عذاب قبر و نعمت‌هاى آن بوده و هستند.