ماده سوم: تشویق به انجام حج و عمره و مجازات ترک آن:
خدا و رسول در مورد حج و عمره مردم را تشویق نموده و در باره انجام آن راهکارهاى لازم را بیان نمودهاند، و با اسلوب و شیوههاى مختلف بسوى آن دعوت دادهاند، رسول اللّهصمىفرماید: «أَفْضَلُ الأَعْمَالِ عِنْدَ اللَّهِ إِيمَانٌ لاَ شَكَّ فِيهِ وَغَزْوٌ لاَ غُلُولَ فِيهِ وَحَجٌّ مَبْرُورٌ» (احمد). «بهترین اعمال، ایمان به خدا و رسول، جهاد در راه اللّه و حجى است که در آن معصیت نشده باشد». و در جاى دیگر مىفرماید: «مَنْ حَجَّ هَذَا الْبَيْتَ، فَلَمْ يَرْفُثْ وَلَمْ يَفْسُقْ، رَجَعَ كَمَا وَلَدَتْهُ أُمُّهُ» (متفق علیه). «هرکس این خانه (خانه خدا) را زیارت کند، در آن جماع و معصیت نکند، چنان از گناهان پاک مىگردد که گوئى امروز از مادر متولد شده است»، و مىفرماید: «اَلْحَجُّ الْمَبْرُورِ لَيْسَ لَهُ جَزاءٌ إِلَّا الْجَنَّةَ» «حج مقبول، پاداشى سواى بهشت ندارد» (متفق علیه). مىفرماید: «جِهَادُ الْكَبِيرِ وَالضَّعِيفِ وَالْمَرْأَةِ الْحَجُّ وَالْعُمْرَةُ» (احمد). «جهاد انسان‌هاى مسن و ناتوان وزنان، حج مقبول و عمره است» و مىفرماید: «اَلْعُمْرَةُ إِلَى الْعُمْرَةِ كَفَّارَةٌ لِمَا بَيْنَهُمَا» «گناهان میان دو عمره در اثر عمره بخشوده خواهند شد».
همچنین شارع÷ از ترک حج و عمره برحذر داشته و بدون عذر آن را جرمى عظیم دانسته و مىفرماید: «مَنْ لَمْ يَحْبِسْهُ مَرَضٌ أَوْ حَاجَةٌ ظَاهِرَةٌ أَوْ سُلْطَانٌ جَائِرٌ وَلَمْ يَحُجَّ فَلْيَمُتْ إِنْ شَاءَ يَهُودِيًّا أَوْ نَصْرَانِيًّا» (ترمذی). «هرکس بدون مانعى مانند بیمارى، جلوگیرى از سوى حاکمان ستمگر و هرگونه عذر موجهى دیگر، از انجام فریضه حج خود دارى کند، در حالتى که یهودى است بمیرد یا نصرانى، یعنى موتش گویى در حالت کفر واقع شده است».
زیرا خداوند مىفرماید: ﴿وَلِلَّهِ عَلَى ٱلنَّاسِ حِجُّ ٱلۡبَيۡتِ مَنِ ٱسۡتَطَاعَ إِلَيۡهِ سَبِيلٗاۚ وَمَن كَفَرَ فَإِنَّ ٱللَّهَ غَنِيٌّ عَنِ ٱلۡعَٰلَمِينَ﴾[آل‌عمران: ٩٧۶]. «زیارت خانه خدا بر کسانى که مستطیع هستند واجب است هرکس نافرمانى کند، همانا خداوند از جهانیان بى نیاز است». از حضرت علىس روایت است که رسول اللهصفرموده اند: «مَنْ مَلَكَ زَادًا وَرَاحِلَةً تُبَلِّغُهُ إِلَى بَيْتِ اللَّهِ وَلَمْ يَحُجَّ فَلاَ عَلَيْهِ أَنْ يَمُوتَ يَهُودِيًّا أَوْ نَصْرَانِيًّا» (ترمذی). «هرکس مالک زاد و سوارى است و مىتواند به خانه خدا برسد و نرود و به حالش تقاوت نمىکند چه یهودى بمیرد یا نصرانى»، حضرت عمرس مىفرماید: «لقد هممت أن أبعث رجالا إلى الأمصار فلا يدعون رجلا ذا ميسرة لم يحج إلا ضربوا عليه الجزية ما هم بمسلمين، ما هم بمسلمين»(بیهقى). «قصد دارم که کسانى را به این شهرها اعزام کنم تا معلوم کنند، کسانى که توان رفتن به حج را داشته و نرفتهاند، بر آنان مالیات وضع کنند و از آنان جزیه وصول شود، چون آنان مسلمان نیستند، مسلمان نیستند».