فصل دهم: ايمان به روز قيامت
مسلمان ایمان دارد که زندگى دنیا روزى به پایان مىرسد، که بعد از آن خورشید طلوع نخواهد کرد. آنگاه زندگى بعدى انسان در سراى آخرت آغاز مىشود، خداوند، در آن روز تمام مخلوقاتش را دوباره زنده مىکند و براى محاسبه اعمال آنها، همه را در میدان محشر گرد مىآورد، نیکان را با نعمتهاى سرورى در بهشت، پاداش مىدهد و بدان را با عذاب توهین آمیز، در دوزخ کیفر خواهد داد.
قبل از فرا رسیدن آن روز، علایم و نشانههایى بروز خواهند کرد مانند ظهور دجال، آمدن یاجوج و ماجوج، نازل شدن حضرت عیسى÷، خروج دابة الأرض، طلوع خورشید از غروب و...
بعد از آن، صور فناء دمیده مىشود و تمام موجودات زنده بیهوش شده و می‌میرند، سپس صور دوم که صور بعث و زنده شدن نام دارد، دمیده مىشود، آنگاه همه موجوداتى که از آغاز خلقت جهان تا پایان آن، روزگارى در این عالم زندگى کردهاند، دوباره زنده مىشوند و در محضر پروردگار حضور بهم مىرسانند، بعد نامههاى اعمال و پروندههاى هر کدام، به آنها داده مىشود، برخى پروندههاى خود را به دست راست، و بعضى دیگر به دست چپ تحویل مىگیرند، ترازوى عدالت الهى شروع بکار مىکند.
و محاسبه انسان‌ها، آغاز مىگردد، پل صراط را بر روى دوزخ نصب مىکنند.
و سرانجام، این معرکه بسیار مهم، با ورود بهشتیان به بهشت، و دوزخیان به دوزخ، خاتمه خواهد یافت.
این عقیده و باور مؤمن نشأت گرفته از دلایل عقلى و نقلى بى‌شمارى است که بشرح آنها مىپردازیم.