دلایل نقلى:
خداوند در آیه ۱ سوره فرقان از وجوب ایمان به قرآن خبر داده و فرموده است:
﴿تَبَارَكَ ٱلَّذِي نَزَّلَ ٱلۡفُرۡقَانَ عَلَىٰ عَبۡدِهِۦ لِيَكُونَ لِلۡعَٰلَمِينَ نَذِيرًا ١﴾[الفرقان: ۱]. «بسیار بابرکت و بزرگوار است آن خدایى که قرآن (جداکننده حق از باطل) را بر بنده خود (محمد) نازل کرده است. تا جهانیان را بوسیله آن بیم دهد. (و آن را بگوش جهانیان برساند)».
و در آیه ۳ سوره یوسف مىفرماید:
﴿نَحۡنُ نَقُصُّ عَلَيۡكَ أَحۡسَنَ ٱلۡقَصَصِ بِمَآ أَوۡحَيۡنَآ إِلَيۡكَ هَٰذَا ٱلۡقُرۡءَانَ وَإِن كُنتَ مِن قَبۡلِهِۦ لَمِنَ ٱلۡغَٰفِلِينَ ٣﴾[یوسف: ۳].
«ما از طریق وحى این قرآن، بهترین داستانها را براى تو بازگو مىکنیم (تو را بر آن‌ها مطلع مىگردانیم) زیرا تو قبل از بیان آن‌ها (از احوال گذشتگان) بىخبر بودى».
در آیه ۱۰۵ سوره نساء مىفرماید:
﴿إِنَّآ أَنزَلۡنَآ إِلَيۡكَ ٱلۡكِتَٰبَ بِٱلۡحَقِّ لِتَحۡكُمَ بَيۡنَ ٱلنَّاسِ بِمَآ أَرَىٰكَ ٱللَّهُۚ وَلَا تَكُن لِّلۡخَآئِنِينَ خَصِيمٗا ١٠٥﴾[النساء: ۱۰۵].
«ما کتاب قرآن را (که بیانگر هر چیز حق است) بحق بر تو نازل کردهایم تا تو طبق رهنمودهاى خدا، میان مردم قضاوت کنى و هرگز مدافع خیانتکاران نباشى».
و در آیات ۱۵-۱۶ سوره مائده مىفرماید:
﴿يَٰٓأَهۡلَ ٱلۡكِتَٰبِ قَدۡ جَآءَكُمۡ رَسُولُنَا يُبَيِّنُ لَكُمۡ كَثِيرٗا مِّمَّا كُنتُمۡ تُخۡفُونَ مِنَ ٱلۡكِتَٰبِ وَيَعۡفُواْ عَن كَثِيرٖۚ قَدۡ جَآءَكُم مِّنَ ٱللَّهِ نُورٞ وَكِتَٰبٞ مُّبِينٞ ١٥ يَهۡدِي بِهِ ٱللَّهُ مَنِ ٱتَّبَعَ رِضۡوَٰنَهُۥ سُبُلَ ٱلسَّلَٰمِ وَيُخۡرِجُهُم مِّنَ ٱلظُّلُمَٰتِ إِلَى ٱلنُّورِ بِإِذۡنِهِۦ وَيَهۡدِيهِمۡ إِلَىٰ صِرَٰطٖ مُّسۡتَقِيمٖ ١٦﴾[المائدة: ۱۵-۱۶].
«اى اهل کتاب (یهود و نصارا)! پیامبر ما (محمد) بسوى شما آمده، تا بسیارى از احکام کتب شما (تورات و انجیل) را که پنهان نمودهاید، برایتان روشن سازد و از بسیارى چیزها (که پنهان ساختهاید و فعلا مورد نیاز نیست) صرف نظر نماید».
از سوى خدا نورى (که پیغمبر است) و کتاب روشنگرى (که قرآن است) نزد شما آمده است. خداوند به آن (کتاب) کسانى را که طالب خشنودى او هستند، هدایت مىکند. و آنان را از تاریکىها (جهل و نادانى) بیرون، و به‌سوى نور (ایمان و علم) مىبرد و ایشان را به راه راست هدایت مىکند. و در آیات ۱۲۳ و ۱۲۴ سوره طه مىفرماید:
﴿فَمَنِ ٱتَّبَعَ هُدَايَ فَلَا يَضِلُّ وَلَا يَشۡقَىٰ ١٢٣ وَمَنۡ أَعۡرَضَ عَن ذِكۡرِي فَإِنَّ لَهُۥ مَعِيشَةٗ ضَنكٗا وَنَحۡشُرُهُۥ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ أَعۡمَىٰ ١٢٤﴾[طه: ۱۲۳-۱۲۴].
«هرکس از هدایت و رهنمودهاى من پیروى کند، گمراه و بدبخت نخواهد شد. و هرکس از یاد من روى بگرداند، (از احکام کتاب‌هاى آسمانى دورى گزیند) زندگى او (در دنیا) سخت و ناملایم خواهد شد و روز قیامت (هم) او را نابینا محشور خواهیم کرد».
و در آیات ۴۱-۴۲ سوره فصلت مىفرماید:
﴿ وَإِنَّهُۥ لَكِتَٰبٌ عَزِيزٞ ٤١ لَّا يَأۡتِيهِ ٱلۡبَٰطِلُ مِنۢ بَيۡنِ يَدَيۡهِ وَلَا مِنۡ خَلۡفِهِۦۖ تَنزِيلٞ مِّنۡ حَكِيمٍ حَمِيدٖ ٤٢﴾[فصلت: ۴۱-۴۲].
«قرآن کتاب ارزشمند و بىنظیرى است. هیچگونه باطلى از هیچ جهتى متوجه آن نخواهد شد. قران از جانب خداوند با حکمت و ستوده نازل شده است».
و در آیه ٩ سوره حجر مىفرماید:
﴿إِنَّا نَحۡنُ نَزَّلۡنَا ٱلذِّكۡرَ وَإِنَّا لَهُۥ لَحَٰفِظُونَ ٩﴾[الحجر: ٩].
«همانا ما قرآن را فرو فرستادیم و خود ما از آن پاسدارى مىکنیم (تا روز قیامت آن را از دستبرد دشمنان آن را محافظت مىکنیم».
۳- رسول خداصدرباره وجوب ایمان به قرآن، خبر داده است. حدیثى که از لحاظ سند، حسن است در ابوداوود، و ترمذى و ابن ماجه چنین مىگوید: «ألا إِنّى أُتِيتُ الكِتابَ ومثلَهُ مَعَهُ» «اى مردم! آگاه باشید که (خداوند) کتاب (قرآن) و مطالبى مانند آن را به من عطا کرده است».
در حدیثى دیگر، آن حضرتصمىفرماید: «غبطه و حسد بردن روا نیست مگر درباره دو شخص. یکى آن کسى که خداوند به او توفیق داده که صبح و شب قرآن تلاوت کند. دوم کسى که خدا به او ثروت داده و او صبح و شب ثروتش را در راه خدا انفاق مىکند» (بخاری).
در حدیث دیگرى که در صحیح مسلم آمده، مىفرماید: «خداوند به هرکدام از پیامبران گذشته معجزاتى داده بود که مردم با دیدن آن معجزات، به رسالت آن‌ها ایمان مىآوردند. اما معجزهاى که به من عطا شد، همان وحى خداوند است. و من بر این باورم که در روز قیامت پیروان من از همه بیشتر خواهند بود».
در حدیثى دیگر مىفرماید: «اگر موسى و عیسى†زنده بودند، چارهاى نداشتند جز این که از من پیروى کنند».
۴- میلیون‌ها انسان (در عصر حاضر) عقیده دارند که قرآن کتاب خداست و آن را براى پیامبرش (حضرت محمد) فرستاده است. و میلیون‌ها نفر هر روز آن را تلاوت مىکنند و آیات آن را حفظ مىنمایند و به اوامر و نواهى آن عمل مىکنند.