دلایل عقلى:
۱- تنها بودن خدا در آفریدن، روزى دادن و تصرف و تدبیر، عبادت را مختص او قرار دادهاست. زیرا معبود، کسى است که آفریننده، روزى دهنده، تدبیر و تصرف کننده باشد. و چون خدا در این امور، منحصر به فرد است، پس عبادت نیز مختص ذات اوست.
۲- غیر از خدا، همه موجودات عالم، آفریده و نیازمند او هستند، پس هیچکدام از آنها شایستگى معبود بودن را ندارند.