ماده چهاردهم: بحث نماز باران:
نماز باران سنت مؤکده است. رسول اکرمصآن را خوانده و مردم را براى خواندن آن دعوت کرده و براى اقامه آن به بیرون شهر رفته است. عبداللّه بن زید مىگوید: «خَرَجَ النَّبِىُّ جيَسْتَسْقِى فَتَوَجَّهَ إِلَى الْقِبْلَةِ يَدْعُو، وَحَوَّلَ رِدَاءَهُ، ثُمَّ صَلَّى رَكْعَتَيْنِ جَهَرَ فِيهِمَا بِالْقِرَاءَةِ» (متفق علیه). «رسول اکرمصبراى نماز باران به بیرون تشریف برد، رو به قبله نمود. چادرش را برگرداند و دو رکعت نماز با قرائت جهرى خوانده است».
معنى استسقاء:
استسقاء بمعنى طلب سیرابى از خداوند براى بندگان و شهرها بوسیله برگذارى نماز است. استغفار از گناهان هنگام قحط سالى از ارکان نماز باران است.
وقت نماز باران وقت نماز عید است. از حضرت عایشهلروایت است که رسول اکرمصبراى اقامه نماز باران، اندکى بعد از طلوع خورشید، بیرون رفت. البته نماز باران.
مستحبات نماز باران:
مستحب است که امام چند روز قبل از اقامه نماز، مردم را مطلع سازد و آن‌ها را به توبه و ترک گناهان و روزه، صدقه و ترک کینه دعوت کند. زیرا گناهان علت قحط سالى مىشوند، همانطور که عبادت و بندگى سبب خیر و مایه برکات مىباشد.
نحوه برگزارى نماز باران:
امام همراه با مردم به مصلى برود دو رکعت نماز با جماعت بخواند، مىتوان در نماز باران، مانند نماز عید در رکعت اول هفت و در رکعت دوم پنج تکبیر گوید، بهتر است که در رکعت اول، بعد از فاتحه سوره اعلى و در رکعت دوم سوره غاشیه خوانده شود.
بعد از نماز، امام رو به مردم کرده به ایراد خطبه بپردازد و بکثرت در آن استغفار شود و امام بعد از نماز دعا کند و مردم آمین گویند. سپس رو به قبله نموده چادرش را بر گرداند، یعنى جانب چپ آن را بسوى راست و راست آن را بسوى چپ بر گرداند. مردم نیز چادرها را بر گردانده تا ساعاتى دعا کنند و بعد به خانههاىشان برگردند.
از حضرت ابى هریرهس روایت است: رسول اکرمصبراى برگذارى نماز باران به مصلى رفت و بدون اذان و اقامه، دو رکعت نماز براى ما اقامه کرد، بعد بایراد خطبه پرداخت، دعا کرد، در حالى که دستهاى مبارکش را بسوى آسمان بلند کرده رو به قبله شدند، بعد چادرش را برگرداند. (احمد، ابن ماجه، بیهقى).
بعضى از دعاهاى نماز باران:
در برخى روایات دعاء زیر براى نماز باران نقل شده است:
«اللهم اسقنا غيثًا هنيئًا مريئًا مريعًا غدقًا مجللاً عامًا طبقًا سحًا دائمًا، اللهم اسقنا الغيث ولا تجعلنا من القانطين، اللهم إن بالعباد والبلاد والبهائم والخلق من اللأواء والجهد والفتك ما لا يشكو إلا إليك، اللهم أنبت لنا الزرع، وأدر لنا الضرع، واسقنا من بركات السماء، وأنبت لنا من بركات الأرض، اللهم ارفع عنا الجهد والجوع والعري، واكشف عنا من البلاء ما لا يكشفه غيرك، اللهم إنا نستغفرك، إنك كنت غفاراً فأرسل السماء علينا مدرارًا، اللَّهُمَّ اسْقِ عِبَادَكَ وَبَهَائِمَكَ وَانْشُرْ رَحْمَتَكَ وَأَحْىِ بَلَدَكَ الْمَيِّتَ». «الهى! به ما بارانى عطا فرما که باعث نجات گردد، گوارا و با خیر و برکت باشد....الهى! بندگانت و حیواناتت را سیراب بگردان، پروردگارا! رحمت خود را بگستران و زمینِ مرده ات را زنده بگردان» (قسمت قرمز ترجمه نشده).
روایت شده که رسول اللهصدر هنگام باران می‌گفته اند: «اللهم سقيا رحمة ولا سقيا عذابٍ، ولا بلاءٍ ولا هدم ولا غرقٍ. اللهم على الضراب ومنابت الشجر. اللهم حوالينا ولا علينا»
ترجمه: «بار الها! باران رحمت بفرست نه عذاب، نه بلاء، نه تخریب و نه غرق کردن.
بار الها! باران را در کوه‌ها و جایی که درختان می‌روید فرود بیاور.
بارالها! باران را در گوشه و کناره‌ها و نه بر ما فرود بیاور».