روش پیامبر جدر خطبه
پیامبر جمی‌فرماید: (إن طول صلاة الرجل وقصر خطبته مئنة من فقهه فأطیلوا الصلاة وأقصروا الخطبة وإن من البیان لسحرا) [۵۶۶]«طولانی بودن نماز خطیب و کوتاه بودن خطبه‌اش نشانه‌ای از فقیه بودن او است؛ پس نماز را طولانی و خطبه را کوتاه کنید و به راستی که برخی سخنان سحرآمیزند».
از جابربن سمره روایت است: (كنت أصلی مع النبي جالصلوات، فكانت صلاته قصدا، وخطبته قصدا) [۵۶۷]«نمازها را با پیامبر جمی‌خواندم، در نماز و خطبه‌اش حد وسط را رعایت می‌کرد».
ازجابر بن عبدالله روایت است: (كان رسول الله جإذا خطب احمرت عیناه وعلا صوته واشتد غضبه كانه منذر جیش یقول صبحكم ومساكم) [۵۶۸]«پیامبر جوقتی خطبه می‌خواند چشمانش سرخ و صدایش بلند می‌شد و عصبانیتش شدت پیدا می‌کرد انگار از آمدن لشکری هشدار می‌دهد و می‌گوید: دشمن صبح و شام به شما حمله می‌کند».
[۵۶۶] صحیح: [صو ج ۲۱۰۰]، [الإرواء ۶۱۸]ف م (۸۶۹/۵۹۴/۲). امام نووی می‌گوید: «مئنة» با فتحه میم و کسره همزه و تشدید نون بمعنی علامت و نشانه است. [۵۶۷] صحیح: [ص. ت ۴۱۸]، م (۸۸۶/۵۹۱/۲)، ت (۹۱۵۰۵/۲). [۵۶۸] صحیح: [ص. ج ۴۷۱۱]، [الإرواء ۶۱۱]، م (۸۶۶/۵۹۱/۲)، ت (۵۰۵/۹/۲).