پدر در پشیمان شدن هبه به فرزندش مستثناست
ابن عمرو و ابن عباس بطور مرفوع از پیامبر جروایت کرده‌اند که فرمود:
(لایحل للرجل أن یعطی العطیة ثم یرجع فیها، إلا الوالد فیما یعطی ولده) [۱۲۲۸]«برای کسی که بخششی می‌کند حلال نیست آن را پس بگیرد، مگر پدر در هبه‌ای که به فرزندش می‌دهد».
هرگاه هدیه گیرنده هدیه را پس داد، برای هدیه‌دهنده پس گرفتنش مکروه نیست:
از عائشه روایت است که پیامبر جبا لباسی نقشدار نماز خواند، نگاهش به نقش‌های آن افتاد، وقتی نمازش تمام شد فرمود: (إذهبوا بخمیصتی هذه إلی أبی جهم وأتونی بأنبجانیة أبی جهم فإنها ألـهتنی آنفا عن صلاتی) [۱۲۲۹]«این لباس مرا برای ابوجهم ببرید و لباس بدون نقش و ساده او را برایم بیاورید؛ چون این لباس نقشدار، اندکی پیش مرا از نمازم مشغول داشت».
از صعب بن حثامه لیثی که یکی از اصحاب پیامبر جاست روایت است: (أنه أهدی لرسول الله جحمارا وحشیا وهو بالأبواء - أو بودان - وهو محرم، فرده، قال صعب، فلما عرف في وجهی رده هدیتی، قال: لیس بنا رد علیك ولكنا حرم) [۱۲۳۰]«او گورخری را به پیامبر جهدیه داد، در حالیکه پیامبر جدر ابوائ یا در ودان، در حال احرام بود، هدیه را به او پس داد، صعب گوید: وقتی پیامبر آثار پس دادن هدیه را در چهرۀ من دید فرمود: هدیه را به تو پس نمی‌دادیم، اما ما در حال احرام هستیم».
[۱۲۲۸] صحیح: [ص. ج ۷۶۵۵]، د (۳۵۲۲/۴۵۵/۹)، ت (۱۳۱۶/۳۸۳/۲)، نس (۳۶۵/۶)، جه (۲۳۷۷/۷۹۵/۲). [۱۲۲۹] متفق علیه: خ (۳۷۳/۴۸۲/۱)، م (۵۵۶/۳۹۱/۱)، د (۹۰۱/۱۸۲/۳)، نس (۷۲/۲). [۱۲۳۰] متفق علیه: خ (۱۸۲۵/۳۱/۴)، م (۱۱۹۳/۸۵۰/۲)، ت (۸۵۱/۱۷۰/۲)، جه (۳۰۹۰/۱۰۳۲/۲)، نس (۱۸۳۰/۵).