مشروعیت تیمم
خداوند متعال می‌فرماید:
﴿وَإِن كُنتُمۡ جُنُبٗا فَٱطَّهَّرُواْۚ وَإِن كُنتُم مَّرۡضَىٰٓ أَوۡ عَلَىٰ سَفَرٍ أَوۡ جَآءَ أَحَدٞ مِّنكُم مِّنَ ٱلۡغَآئِطِ أَوۡ لَٰمَسۡتُمُ ٱلنِّسَآءَ فَلَمۡ تَجِدُواْ مَآءٗ فَتَيَمَّمُواْ صَعِيدٗا طَيِّبٗا فَٱمۡسَحُواْ بِوُجُوهِكُمۡ وَأَيۡدِيكُم...﴾[المائدة: ۶].
«و اگر بیمار یا در سفر بودید، یا اینکه یکی از شما از قضای حاجت برگشت یا با زنان همبستر شدید و (در همه این صورتها آب برای غسل یا وضو) نیافتید با سطح زمین پاک تیمم کنید (بدین شکل که پس از زدن دستها بر سطح زمین) بر صورتها و دست‌های خود مسح بکشید».
و پیامبر جفرمود: (إن الصعید الطیب طهور الـمسلم وإن لم یجد الـماء عشر سنین) [۱۶۸]«سطح زمین پاک، پاک کننده مسلمان است اگرچه ده سال آب نیابد».
[۱۶۸] صحیح: [ص. د ۳۲۲]، ـ (۱۲۴/۸۱/۱)، د (۳۲۹/۵۲۸/)، نس (۱۷۱/۱) ترمذی، ابوداود و نسائی با الفاظی نزدیک به هم این حدیث را روایت کرده‌اند.