مختصر فقه از کتاب و سنت

رو کردن (حیوان) به قبله

مستحب است که هنگام ذبح، حیوان را رو به قبله قرار دهد و دعای مذکور در حدیث زیر را بخواند:

از جابر بن عبدالله روایت است: (ذبح النبي جیوم الذبح كبشین أقرنین أملحین موجئین فلما وجههما قال: إنی وجهت وجهی للذی فطر السموات والأرض علی ملة إبراهیم حنیفا وما أنا من الـمشركین، إن صلاتي ونسكی ومحیای ومـماتی لله رب العالمین لاشریك له وبذلك أمرت وأنا من الـمسلمین، اللهم منك ولك عن محمد وأمته، بسم الله والله أكبر ثم ذبح) [۱۳۰۳]«پیامبر جدر روز عید قربان دو قوچ شاخدار و سیاه مائل به سفیدی واخته شده را ذبح کرد، وقتی انها را رو به قبله کرد، گفت: (إني وجهت وجهی للذی فطر السموات والأرض علی ملة إبراهیم حنیفا وما أنا من الـمشركین، إن صلاتی ونسكی ومحیای ومماتی لله رب العالمین لا شریك له وبذلك أمرت وأنا من الـمسلمین، اللهم منك ولك عن محمد وأمته، بسم الله والله أكبر) بیگمان من رویم را به‌سوی ذاتی می‌کنم که آسمانها و زمین را آفریده است، و من بر دین ابراهیم حنیف بوده و از مشرکین نیستم، نمازم، قربانی، زندگی و مرگم برای الله پروردگار عالمیان است که هیچ شریکی ندارد و به این امر شده‌ام و من از مسلمانان هستم، خداوندا! (این قربانی‌ای است) از تو و برای تو، از (طرف) محمد و امتش بسم الله و الله اکبر، سپس (حیوان را) ذبح کرد».

[۱۳۰۳] صحیح: [ص. د ۲۴۲۵]، د (۲۷۷۸/۴۹۶/۷).