مختصر فقه از کتاب و سنت

آنچه در سجده تلاوت، خوانده می‌شود

از عایشه لروایت است: پیامبر جشبانه در سجده‌های تلاوت بارها این دعا را تکرار می‌کرد: (سجد وجهی للذی خلقه وشق سمعه وبصره بحوله وقوته) [۴۵۳]«سجده برد صورت من برای ذاتی که آن را خلق کرد و با توان و قدرت خود حس شنوایی و بینایی را به او داد».

از علی روایت است: وقتی پیامبر جبه سجده می‌رفت می‌فرمود: (اللهم لك سجدت، وبك آمنت، ولك أسلمت، أنت ربی، سجد وجهی للذي شق سمعه وبصره تبارك الله أحسن الخالقین) [۴۵۴]«خداوندا! برای تو سجده بردم، به تو ایمان آوردم و تسلیم تو شدم، تو پروردگار من هستی، سجده برد صورتم برای آنکه شنوایی و بینایی به او بخشیده، خداوند خیر و برکتش چه فراوان است و نیکوترین آفرینندگان است».

از ابن عباس روایت است: نزد پیامبر جبودم، که مردی آمد و گفت: دیشب در خواب دیدم که پای درختی نماز می‌خواندم، (آیه) سجده را خوانده و سجده بردم، درخت با سجده‌ام سجده کرد، شنیدم که درخت می‌گفت: (اللهم احطط عنی بها وزرا، واكتب لی بها أجرا، واجعلها لی عندك ذخرا) «خداوندا! به خاطر این سجده گناهم را پاک کن و به خاطر آن اجر و پاداشی را برایم بنویس، و آنرا نزد خود برای من ذخیره گردان».

ابن عباس گوید: (فرأیت النبي جقرأ السجدة، فسجد، فسمعته یقول في سجوده مثل الذي أخبره الرجل عن قول الشجرة) [۴۵۵]. «پیامبر جرا دیدم که (آیه سجده) را خواند و به سجده رفت، و شنیدم که در سجده‌اش همان دعایی را که آن مرد از قول درخت نقل کرد، می‌خواند».

[۴۵۳] صحیح: [ص. د ۱۲۵۵]، د (۱۴۰۱/۲۸۹/۴)، ت (۵۷۷/۴۷/۵)، نس (۲۲۲/۲). [۴۵۴] صحیح: [ص. جه ۸۶۶]، م (۷۷۱/۵۳۴/۱)، جه (۱۰۵۴/۳۳۵/۱)، د (۷۴۶/۴۶۳/۲)، ت (۳۴۱/۱۴۹/۵). [۴۵۵] صحیح: [ص. جه ۸۶۵]، ت (۵۷۶/۴۶/۲)، جه (۱۰۵۳/۳۳۴/۱).