آداب قاضی
بر قاضی واجب است که بین طرفین دعوی در نگاه کردن و سخن و نشست و برخاستن و مراجعه عدالت را رعایت کند [۱۴۷۴]:
از ابوملیح هذلی روایت است: عمر بن خطاب در نامه‌ای به ابوموسی أشعری نوشت: (أما بعد: فإن القضاء فریضة محكمة، وسنة متبعة، فافهم إذا أدی إلیك، فإنه لاینفع تكلم بحق لانفاد له، واس بین الناس في وجهك، ومجلسك، وعدلك، ولایطمع شریف في حیفك) [۱۴۷۵]«اما بعد: قضاوت فریضه‌ای بسیار سنگین، و سنتی تبعیت شده است. پس هرگاه به تو واگذار شد بدان! سخن حقی که با قاطعیت نباشد سودی ندارد، و در نگاه، نشست و برخاست و عدالتت بین مردم به برابری رفتار کن و کاری نکن که انسان صاحب منصبی به جلب کردن تو طمع بورزد».
[۱۴۷۴] منار السبیل (۴۶۰/۲). [۱۴۷۵] صحیح: [الإرواء ۲۶۱۹]، قط (۱۵/۲۰۶/۴).