مختصر فقه از کتاب و سنت

تحریم شراب

خداوند متعال می‌فرماید:

﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِنَّمَا ٱلۡخَمۡرُ وَٱلۡمَيۡسِرُ وَٱلۡأَنصَابُ وَٱلۡأَزۡلَٰمُ رِجۡسٞ مِّنۡ عَمَلِ ٱلشَّيۡطَٰنِ فَٱجۡتَنِبُوهُ لَعَلَّكُمۡ تُفۡلِحُونَ٩٠ إِنَّمَا يُرِيدُ ٱلشَّيۡطَٰنُ أَن يُوقِعَ بَيۡنَكُمُ ٱلۡعَدَٰوَةَ وَٱلۡبَغۡضَآءَ فِي ٱلۡخَمۡرِ وَٱلۡمَيۡسِرِ وَيَصُدَّكُمۡ عَن ذِكۡرِ ٱللَّهِ وَعَنِ ٱلصَّلَوٰةِۖ فَهَلۡ أَنتُم مُّنتَهُونَ٩١﴾[المائدة: ۹۰-۹۱].

«ای مؤمنان، شرابخواری و قماربازی و بت‌ها و تیرها (و سنگ‌ها و اوراقی که برای بخت‌آزمایی و غیب‌گویی) بکار می‌برید، پلیدند و از عمل شیطان می‌باشند. پس از (این کارهای) پلید دوری کنید تا اینکه رستگار شوید، شیطان می‌خواهد از طریق شرابخواری و قماربازی در میان شما عداوت و کینه‌توزی ایجاد کند و شما را از یادخدا و خواندن نماز باز دارد. پس آیا دست می‌کشید و بس می‌کنید؟».

از ابوهریره روایت است که پیامبر جفرمود:

(لایزنی الزانی حین یزنی وهو مؤمن، ولایشرب الخمر حین یشرب وهو مؤمن) [۱۳۹۴]«زناکار در حالی که زنا می‌کند ایمان ندارد، و شراب خوار در حالی که شراب می‌خورد ایمان ندارد».

از عبدالله بن عمرو روایت است که پیامبر جفرمود:

(الخمر أم الخبائث، فمن شربها لم تقبل صلاته أربعین یوما فإن مات وهی في بطنه ما میتة جاهلیة) [۱۳۹۵]«شراب ام الخبائث (اساس پلیدی‌ها) است، پس هرکس آنرا بنوشد تا چهل روز نمازش قبول نمی‌شود و اگر بمیرد در حالیکه شراب در شکمش باشد، به مرگ جاهلیت مرده است».

از ابن عباس روایت است که پیامبر جفرمود:

(الخمر أم الفواحش، وأكبر الكبائر، من شربها وقع علی أمهو خالته وعمته) [۱۳۹۶]«شراب ام الفواحش و از بزرگترین گناهان است، کسی که آنرا بنوشد، به مادر و خاله و عمه‌اش تجاوز می‌کند».

از ابوهریره روایت است که پیامبر جفرمود: (مدمن الخمر كعابد وثن) [۱۳۹۷]. «معتاد به شراب همانند بت‌پرست است».

از ابودرداء روایت است که پیامبر جفرمود: (لایدخل الجنة مدمن الخمر) [۱۳۹۸].

«معتاد به شراب وارد بهشت نمی‌شود».

از ابن عمر روایت است که پیامبر جفرمود: (لعنت الخمر علی عشرة أوجه: بعینها، وعاصرها، ومعتصرها، بائعها، ومبتاعها وحاملها، والـمحمولة إلیه، و آكل ثمنها، وشاربها، وساقیها) [۱۳۹۹]«شراب از ده جهت لعنت شده است: خود شراب، کسی که راب را دست می‌کند، کسی که به درخواست او شراب گرفته می‌شود، فروشنده، خریدار، حمل کننده، کسی که شراب برای او حمل می‌شود، خورنده پول آن و خورنده خود آن و ساقی آن».

[۱۳۹۴] صحیح: [ص. ج ۷۷۰۷]. [۱۳۹۵] حسن: [ص. ج ۳۳۴۴]، طس (۳۸۱۰). [۱۳۹۶] حسن: [ص. ج ۳۳۴۵]، طب (۱۱۳۷۲/۱۶۴/۱۱). [۱۳۹۷] حسن: [ص. ج ۲۷۲۰]، [الصحیحة ۶۷۷]، جه (۳۳۷۵/۱۱۲۰/۲). [۱۳۹۸] صحیح: [ص. جه ۲۷۲۱]، [الصحیحة ۶۷۸]، جه (۳۳۷۶/۱۱۲۱/۲). [۱۳۹۹] صحیح: [ص. جه ۲۷۲۵]، جه (۳۳۸۰/۱۱۲۱/۲)، این لفظ ابن ماجه است، د (۳۶۵۷/۱۱۲/۱۰).