مختصر فقه از کتاب و سنت

کسی که توانایی قیام دارد اگر به امامی نشسته (به دلیل ناتوانی یا بیماری) اقتدا کند با او بنشیند

از عایشه روایت است: (صلی رسول الله جفي بیته وهو شاك، فصلی جالسا وصلی وراءه قوم قیاما، فأشار إلیهم أن اجلسوا، فلما انصرف قال: إنما جعل الإمام لیؤتم به فإذا ركع فاركعوا، وإذا رفع فارفعوا وإذا صلی جالسا فصلوا جلوسا) [۵۱۴]«پیامبر جمریض بود و به حالت نشسته در خانه نماز خواند، گروهی به او (ایستاده) اقتدا کردند. (پیامبر ج) به آنان اشاره کرد که بنشینند، وقتی سلام داد فرمود: امام برای این است که به او اقتدا شود؛ پس هرگاه به رکوع رفت به رکوع بروید، و هرگاه بلند شد، بلند شوید، و هرگاه نشسته نماز خواند شما نیز نشسته نماز بخوانید».

از انس روایت است: پیامبر جاز اسب افتاد و طرف راست بدنش زخمی شد، برای عیادت او به خانه‌اش رفتیم که وقت نماز فرا رسید (پیامبر ج) نشسته برای ما امامت کرد، ما هم نشسته پشت سر او نماز خواندیم. وقتی نماز تمام شد فرمود: (إنما جعل الإمام لیؤتم به، فإذا كبر، فكبروا، وإذا سد فاسجدوا، وإذا رفع، فارفعوا وإذا قال سمع الله لمن حمده فقولوا ربنا ولك الحمد وإذا صلی قاعدا فصلوا قعودا أجمعون) [۵۱۵]«امام برای این است که به او اقتداء شود، پس هرگاه الله أکبر گفت، الله أکبر بگویید، و هرگاه به سجده رفت سجده کنید، و اگر بلند شد، بلند شوید، و وقتی گفت سمع الله لـمن حمده، بگویید ربنا ولك الحمدو اگر نشسته نماز خواند، شما همگی نشسته نماز بخوانید».

[۵۱۴] متفق علیه: خ (۶۸۸/۱۷۳/۲)، م (۴۱۲/۳۰۹/۱)، د (۵۹۱/۳۱۵/۲). [۵۱۵] تخریج در ص (۱۷۵).