۴- حرف زدن عمدی بدون مصلحت در نماز
از زید بن أرقم روایت است: (كنا نتكلم في الصلاة یكلم الرجل منا صاحبه وهو إلی جنبه في الصلاة، حتی نزلت: ﴿وَقُومُواْ لِلَّهِ قَٰنِتِينَ﴾[البقرة: ۲۳۸]، فأمرنا بالسكوت ونهینا عن الكلام) [۳۹۵]«در نماز با هم صحبت می‌کردیم، مردی از ما با کسی که کنارش نماز می‌خواند صحبت می‌کرد تا آیه ﴿وَقُومُواْ لِلَّهِ قَٰنِتِينَ﴾نازل شد، سپس به سکوت امر شدیم و از صحبت کردن (در نماز) منع شدیم».
[۳۹۵] متفق علیه ک م (۵۳۹/۳۸۳/۱)، ت (۴۰۰۳/۲۵۲/۱)، د (۹۳۶/۲۲۷/۳)، خ (۱۲۰۰/۷۲/۳)، نس (۱۸/۳)، در روایت بخاری و نسائی جمله «ونهینا عن الکلام» وجود ندارد.