مختصر فقه از کتاب و سنت

هر قرضی که منفعتی به دنبال داشته باشد ربا است

از ابوبرده روایت است: (قدمت الـمدینة فلقیت عبدالله بن سلام: فقال: انطلق معی إلی الـمنزل، فأسقیك في قدح شرب فیه رسول الله ج، وتصلی في مسجد صلی فیه، فانطلقت معه، فسقانی سویقا، وأطعمنی تمرا، وصلیت في مسجده، فقال لی: إنك في أرض الربا فیها فاش، وإن من أبواب الربا أن أحدكم یقرض القرض إلی أجل فإذا بلغ أتاه به وبسلة فیها هدیة، فاتق تلك السلة وما فیها) [۱۱۹۹]«به مدینه رفتم و عبدالله بن سلام را دیدم. گفت: بیا با هم به خانه برویم، تا در ظرفی که پیامبر جبا آن آب نوشیده به تو آب بنوشانم، و در مسجدی که پیامبر جنماز خوانده نماز بخوانی، با او رفتم و مقداری (سویق(*)) نوشیدنی و خرما به من داد، و در مسجدش نماز خواندم، به من گفت: تو در سرزمینی هستی که ربا در آن شایع است و یکی از روشهای ربا آن است که یکی از شما برای مدتی قرضی را می‌دهد، و هنگام بازپرداخت قرض شخص بدهکار آن را با سبدی هدیه برمی‌گرداند، لذا از آن سبد و محتوای آن پرهیز کن».

[۱۱۹۹] صحیح: [الإرواء ۲۳۵/۵]، خ [۳۴۲، ۳۸۱۴]، هق (۳۴۹/۵). *- سویق نوعی نوشیدنی است، که از آرد گندم سبز و آب و مقداری روغن درست می‌کنند و آن را با خرما می‌خورند «مترجم».