مختصر فقه از کتاب و سنت

۷- روزه تمام سال اگرچه در ایام نهی شده روه نگیرد

از عبدالله بن عمرو سروایت است که پیامبر جبه من فرمود: (یا عبدالله بن عمرو! إنك لتصوم الدهر وتقوم اللیل، وإنك إذا فعلت ذلك هجمت له العین ونهكت لاصام من صام الأبد) [۷۸۲]«ای عبدالله بن عمرو! تو تمام سال را روزه ‌می‌گیری و تهجد می‌کنی!، اگر این کار را انجام دهی، چشمانت به کاسه سر فرو می‌روند و گود می‌شوند و سخت بیمار می‌شوی، روزه کسی که تمام سال را روزه باشد صحیح نیست».

از ابوقتاده روایت است که مردی نزد پیامبر جآمد و گفت: (یا رسول الله كیف تصوم؟ فغضب رسول اله جمن قوله، فلما رأی ذلك عمر قال: رضینا بالله ربا، وبالإسلام دینا، وبمحمد نبیا، نعوذ بالله من غضب الله، ومن غضب رسوله، فلم یزل عمر یرددها، حتی سكن غضب رسول الله ج، فقال یا رسول الله، كیف بمن یصوم الدهر كله؟ قال: لاصام ولاأفطر) [۷۸۳]«ای رسول خدا! چگونه روزه می‌گیری؟ پیامبر جاز گفته‌ی او عصبانی شد. وقتی عمر این حال را دید گفت: خدا را پروردگار خود، و اسلام را دین خود، و محمد را پیامبر خود برگزیدیم، به خدا پناه می‌بریم از غضب خدا و از عصبانیت رسول او. عمر همواره این جملات را تکرار می‌کرد تا عصبانیت پیامبر جفروکش کرد. گفت: ای رسول خدا کسی که تمام سال را روزه می‌گیرد چطور است؟ پیامبر جفرمود: نه روزه گرفته و نه افطار کرده است»(*).

[۷۸۲] متفق علیه: م (۱۱۵۹ - ۱۸۷/۸۱۵/۲)، خ (۱۹۷۹/۲۲۴/۴). [۷۸۳] صحیح: [ص. د ۲۱۱۹]، م (۱۱۶۲/۸۱۸/۲)، (۲۴۰۸/۷۵/۷)، ن (۲۰۷/۴).