۶- (سدل الثوب) فروهشتن لباس و پوشاندن دهان
از ابوهریره روایت است که: (أن رسول الله جنهی عن السدل في الصلاة وأن یغطی الرجل فاه) [۳۷۱]«پیامبر جاز فروهشتن لباس و پوشاندن دهان در نماز نهی فرمود».
شمس الحق در عون المعبود (۳۴۷/۲) گوید: خطابی گوید: «سَدل» یعنی فروهشتن لباس بر تن به طوری که به زمین برسد.
و (شوکانی) در «نیل» گوید: أبوعبیده در (غریب الحدیث) می‌گوید: سدل این است که مرد بدون آنکه دو طرف لباسش را از جلو به خود بپیچد آن را رها کند، اگر آن را به خود بپیچد سدل محسوب نمی‌شود.
صاحب «نهایه» گوید: یعنی اینکه کسی با لباسش خود را بپیچاند و دست‌هایش را داخل آن قرار دهد و به همین حالت به رکوع و سجده برود.
(صاحب نهایه) گوید: و این شامل پیراهن و سایر لباس‌ها می‌شود.
در ادامه می‌گوید: گفته شده که «سدل» حالتی است که شخص وسط ازارش (لباسش) را روی سرش قرار دهد و بدون آنکه دو طرف آن را روی شانه‌هایش قرار دهد آن را رها کند.
جوهری گوید: (سدل ثوبه، یسدله، سدلا) یعنی لباسش را فروهشته کرد. می‌توان این حدیث را بر تمامی این معانی حمل کرد، چون سدل در بین همه این حالات مشترک است و حمل (کلمه‌ای) مشترک بر تمامی معانی آن مذهبی قوی است - أه.
[۳۷۱] حسن: [ص. ج ۹۶۶]، د (۶۲۹/۳۴۷/۲)، ت (۳۷۶/۲۳۴/۱)، ترمذی تنها جمله أول را روایت کرده است. جه (۹۶۶/۳۱۰/۱)، ابن ماجه تنها جمله دوم را روایت کرده است.