مختصر فقه از کتاب و سنت

مشروعیت رهن

خداوند متعال می‌فرماید:

﴿وَإِن كُنتُمۡ عَلَىٰ سَفَرٖ وَلَمۡ تَجِدُواْ كَاتِبٗا فَرِهَٰنٞ مَّقۡبُوضَةٞ﴾[البقرة: ۲۸۳].

«و اگر در سفر بودید و نویسنده‌ای نیافتید، پس چیزهایی را نزد خود نگه دارید».

قید رهن به سفر در آیه به دلیل غالبیت است، چون حدیث (زیر) براینکه رهن در حال اقامت هم مشروع است، دلالت دارد:

از عائشه لروایت است: (أن النبي جاشتری طعاما من یهودی إلی أجل ورهنه درعه) [۱۲۰۰]«پیامبر جطعامی را از شخصی یهودی به صورت نسیه خریداری کرد و زره‌اش را نزد او به رهن گذاشت».

[۱۲۰۰. - مراجعه شود به فتح الباری (۱۴۰/۵)، و منار السبیل (۳۵۱/۱). [ ]- متفق علیه.