حکم ودیعه
هرگاه کسی از برادرش خواست که چیزی را نزد خود به عنوان امانت نگهداری کند در صورت توانایی حفظ آن، مستحب است آنرا قبول کند چون این کار از باب تعاون بر نیکی و تقوا است.
بر امانتدار (ودیعه نگه دارنده) واجب است که به هنگام طلب امانت، فوراً آن را به صاحبش برگرداند. چون خداوند متعال می‌فرماید:
﴿إِنَّ ٱللَّهَ يَأۡمُرُكُمۡ أَن تُؤَدُّواْ ٱلۡأَمَٰنَٰتِ إِلَىٰٓ أَهۡلِهَا﴾[النساء: ۵۸].
«بیگمان خداوند به شما (مؤمنان) دستور می‌دهد که امانت‌ها را به صاحبان امانت برسانید».
و می‌فرماید:
﴿فَإِنۡ أَمِنَ بَعۡضُكُم بَعۡضٗا فَلۡيُؤَدِّ ٱلَّذِي ٱؤۡتُمِنَ أَمَٰنَتَهُۥ وَلۡيَتَّقِ ٱللَّهَ رَبَّهُ﴾[البقرة:۲۸۳].
«و اگر برخی از شما به برخی دیگر اطمینان کرد، باید کسی که امین شمرده شده است امانت اورا باز پس دهد و از خدا، پروردگارش بترسد».
و به دلیل فرموده پیامبر ج: (أد الأمانة إلی من ائتمنك) [۱۲۰۳]«امانت را به کسی که تو را امین قرار داده برگردان».
[۱۲۰۳] صحیح: [ص. ج ۲۴۰]، ت (۱۲۸۲/۳۶۸/۲)، د (۳۲۱۸/۴۵۰/۹).