مختصر فقه از کتاب و سنت

مهلت دادن به تنگدست

خداوند متعال می‌فرماید:

﴿وَإِن كَانَ ذُو عُسۡرَةٖ فَنَظِرَةٌ إِلَىٰ مَيۡسَرَةٖۚ وَأَن تَصَدَّقُواْ خَيۡرٞ لَّكُمۡ إِن كُنتُمۡ تَعۡلَمُونَ٢٨٠﴾[البقرة: ۲۸۰].

«و اگر (بدهکار) تنگدست باشد، مهلت (بدو داده) شود، تا گشایشی فرا رسد، و اگر (قدرت پرداخت نداشته باشد و شما همه قرض خود یا برخی از آنرا بدو) ببخشید برایتان بهتر خواهد بود، اگر دانسته باشید».

از حذیف سروایت است: از پیامبر جشنیدم که می‌فرمود: (مات رجل فقیل له: ما كنت تقول؟ قال: كنت أبایع الناس، فأتجوز عن الـموسر وأخفف عن الـمعسر، فغفرله) [۱۱۹۵]«مردی فوت کرد به او گفته شد: چه می‌گفتی (می‌کردی)؟ گفت: من با مردم معامله می‌کردم از غنی چشم‌پوشی می‌کردم و بر تنگدست آسان می‌گرفتم، آن مرد در مقابل این کار بخشیده شد».

از ابویسر صحابی پیامبر جروایت است که پیامبر جفرمود: (من أحب أن یظله الله في ظله فلینظر معسرا، أو لیضع عنه) [۱۱۹۶]«هر کس دوست دارد تا خداوند او را زیر سایه خودش قرار دهد، باید به تنگدست مهلت دهد یا قرض را به او ببخشد».

[۱۱۹۵] صحیح: [ص. جه ۱۹۶۳]، خ (۲۳۹۱/۵۸/۵). [۱۱۹۶] صحیح: [ص. جه ۱۹۶۳]، جه (۲۴۱۹/۸۰۸/۲).