ضمانت ودیعه
مودع (نگه‌دارنده امانت) هیچ ضمانتی در برابر ودیعه ندارد مگر اینکه در نگهداری آن کوتاهی کند:
از عمرو بن شعیب از پدرش از جدش روایت است که پیامبر جفرمود: (من أودع ودیعة فلاضمان علیه) [۱۲۰۴]«کسی که ودیعه‌ای به او سپرده شود، هیچ ضمانتی در برابر آن ندارد».
همچنین از عمرو بن شعیب روایت است که پیامبر جفرمود: (لاضمان علی مؤتمن) [۱۲۰۵]«بر نهدارندۀ امانت، ضمانتی نیست».
از انس بن مالک روایت است: (أن عمر بن الخطاب س ضمنه ودیعة سرقت من بین ماله قال البیهقی یحتمل أنه كالن قرط فیها، فضمنها إیاه بالتفریط) [۱۲۰۶].
«عمر بن خطاب ساو را در برابر امانتی که در میان اموال او به سرقت رفته بود، ضامن دانست. بیهقی گوید: احتمال دارد که انس در نگه داشتن امانت کوتاهی کرده و به همین سبب عمر او را ضامن (مسئول) دانسته است».
[۱۲۰۴] حسن [ص. جه ۱۹۴۵]، (الإرواء ۱۵۴۷)، جه (۲۴۰۱/۸۰۲/۲). [۱۲۰۵] حسن: [ص. ج ۵۱۸/۱]، قط (۱۶۷/۴۱/۳)، هق (۲۸۹/۶). [۱۲۰۶] هق (۲۸۹/۶).