قنوت در وتر
از حسن بن علی روایت است: پیامبر جکلماتی را به من یاد داد که آنها را در وتر بخوانم: (اللهم اهدني فیمن هدیت، وعافني فیمن عافیت، وتولنی فیمن تولیت، وبارك لي فیما أعطیت، وقني شرما قضیت، فإنك تقضی ولایقضی علیك، وإنه لایذل من والیت، تباركت ربنا وتعالیت) [۴۲۰]«خداوندا مرا جزء کسانی قرار بده که آنها را هدایت کرده‌ای، و مرا جزء کسانی قرار بده که آنان را عافیت داده‌ای، و مرا جزء آنانی قرار ده که دوست خود قرار داده‌ای، و در آنچه که به من عطا کرده‌ای برکت ده، و از شر آنچه که مقدر کرده‌ای مرا محفوظ بدار، چون تو قضاوت می‌کنی و بر تو حکم کرده نمی‌شود، و کسی را که تو دوست بداری خوار نمی‌گردد. خداوندا! دارای برکات بسیار و در ذات و صفاتت بلند مرتبه هستی».
سنت است که این قنوت قبل از رکوع خوانده شود؛ به دلیل حدیث ابی ابن کعب: (أن رسول الله جقنت في الوتر قبل الرکوع) [۴۲۱]«پیامبر جدر نماز وتر، قنوت را قبل از رکوع خواند» و خواندن قنوت در نمازهای فرض مشروع نیست مگر در هنگام مصیبت که در این صورت خواندن آن مخصوص به نماز خاصی نمی‌شود و باید بعد از رکوع خوانده شود. از ابوهریره سروایت است: (أن رسول الله جكان إذا أراد أن یدعو علی أحد أو یدعو لأحد قنت بعد الركوع) [۴۲۲]«پیامبر جوقتی که می‌خواست علیه کسی و یا برای کسی دعا کند، بعد از رکوع قنوت می‌خواند».
اما خواندن همیشگی قنوت در نماز صبح بدعت است، همانگونه که اصحاب پیامبر جبه آن تصریح کرده‌اند:
از ابومالک اشجعی (سعد بن طارق) روایت است: (قلت لأبی: یا أبت إنك قد صلیت خلف رسول الله جوأبی بكر وعمر وعثمان وعلی هاهنا بالكوفة، نحوا من خمس سنین. فكانوا یقنتون في الفجر؟ فقال: أی بنی محدث) «به پدرم گفتم: ای پدر! تو پشت سر پیامبر جابوبکر، عمر، عثمان و همچنین پشت سر علی همین جا در کوفه نزدیک پنج سال نماز خواندی آیا آنان در نماز صبح قنوت می‌خواندند؟ (پدرم) جواب داد: ای پسرم! (این کار) بدعت است».
محال است که پیامبر جعملی را تا پایان عمر (مبارکش) هر صبح بعد از رکوع انجام داده و با صدای بلند بگوید: (اللهم اهدني فیمن هدیت وتولني فیمن تولیت) و همواره اصحابش پشت سر او آمین بگویند ولی این امر برای امت معلوم نشود تا جایی که نه تنها اکثر امتش بلکه جمهور اصحاب و یا تمام آنها، آنرا ضایع کرده باشند بطوریکه بعضی از آنها بگویند آن بدعت است، همانطور که سعد بن طارق اشجعی گفته است [۴۲۳].
[۴۲۰] صحیح: [ص. نس ۱۶۴۷]، د (۱۴۱۲/۳۰۰/۴)، ت (۴۶۳/۲۸۹/۱)، جه (۱۱۷۸/۳۷۲/۱)، نس (۲۴۸/۳). [۴۲۱] صحیح: [ص. ج ۱۲۶۶]، د (۱۴۱۴/۳۵۲/۴). [۴۲۲] صحیح: [ص. ج ۴۶۵۵]، خ (۴۵۶۰/۲۲۶/۸). [۴۲۳] صحیح: [الإرواء ۴۳۵]، أ (۳/۴۷۲ و ۶/۳۹۴)، جه (۱۲۴۱/۳۹۳/۱).