مختصر فقه از کتاب و سنت

آنچه بر پیرمرد و پیرزن و مریضی که امید بهبودیش نیست واجب است

اگر کسی به دلیل پیری یا امثال آن نتواند روزه بگیرد، می‌تواند روزه‌اش را بخورد ولی باید به ازای هر روز، مسکینی را غذا بدهد؛ به دلیل فرموده خداوند متعال:

﴿وَعَلَى ٱلَّذِينَ يُطِيقُونَهُۥ فِدۡيَةٞ طَعَامُ مِسۡكِينٖ﴾[البقرة: ۱۸۴].

«و بر کسانی که توانایی انجام آن (روزه) را ندارند (همچون پیران ضعیف و بیماران همیشگی) لازم است کفاره بدهند و آن خوراک مسکینی است».

از عطاء روایت است: از ابن عباس شنیدم که این آیه را می‌خواند، و می‌گفت:

(لیست بمنسوخة، هو الشیخ الكبیر والـمرأة الكبیرة لایستطیعان أن یصوما فلیطعمان مكان كل یوم مسكینا) [۷۳۶]«این آیه منسوخ نیست، بلکه درباره پیرمرد و پیرزنی است که توانایی روزه گرفتن ندارند و باید به ازای هر روز مسکینی را غذا بدهند».

[۷۳۶] صحیح: [الإرواء ۹۱۲]، خ (۴۵۰۵/۱۷۹/۸).