کسی در حالی به مسجد وارد شود که امام از نماز فارغ شده است
از سعید بن مسیب روایت است: مردی از انصار در حال احتضار (دم مرگ) بود، گفت: حدیثی را صرفاً به خاطر طلب ثواب از خدا برایتان بازگو می‌کنم. از پیامبر جشنیدم که می‌فرمود: (إذا توضأ أحدكم فأحسن الوضوء ثم خرج إلی الصلاة، لم یرفع قدمه الیمنی إلا كتب الله ﻷله حسنة، ولم یضع قدمه الیسری إلا حط الله ﻷعنه سیئة، فلیقرب أحدكم أو لیبعد، فإن أتی الـمسجد فصلی في جماعة غفرله، وإن أتی الـمسجد وقد صلوا بعضا وبقی بعض صلی ما أدرك، وأتم مابقی، كان كذلك، فإن أتی الـمسجد وقد صلوا فأتم الصلاة كان كذلك) [۴۹۶]«هرگاه یکی از شما به نحو احسن وضو بگیرد و سپس برای نماز بیرون شود با هر گامی که با پای راستش برمی‌دارد، خداوند ﻷبرای او حسنه‌ای می‌نویسد، و با هر قدمی که با پای چپش روی زمین می‌گذارد، خداوند ﻷگناهی را از او کم می‌کند؛ پس هر کدام از شما دوست دارد فاصله‌ی بین قدم‌هایش را کم یا زیاد کند و چون به مسجد بیاید و نمازش را با جماعت بخواند گناهان او بخشوده می‌شود و اگر به مسجد آمد و دید که مردم قسمتی از نماز راخوانده بودند، باقیمانده‌ی نماز را با جماعت بخواند، و بقیه را خودش تکمیل کند، این مانند کسی است که تمام نماز را به جماعت خوانده است؛ و هرگاه به مسجد آمد و دید که نماز جماعت تمام شده، نمازش را بخواند در این صورت هم مانند کسی است که به نماز جماعت رسیده است».
از ابوهریره روایت است که پیامبر جفرمود: (من توضأ فأحسن وضوءه ثم راح فوجود الناس قد صلوا أعطاء الله ﻷمثل أجر من صلاها وحضرها لاینقص ذلك من أجور هم شیئا) [۴۹۷]«هرکس به نحو احسن وضو گیرد و سپس به مسجد برود و ببیند که مردم نماز را خوانده‌اند، خداوند ﻷبه او مانند اجر کسی که نماز را با جماعت خوانده، می‌دهد، بدون اینکه از اجر آنان چیزی کم کند».
[۴۹۶] صحیح: [ص. د ۵۲۷]، د (۵۵۹/۲۷۰/۲). [۴۹۷] صحیح: [ص. د ۵۲۸]، د (۵۶۰/۲۷۲/۲)، نس (۱۱۱/۲).