مقدار جزیه
از معاذ سروایت است: (أن النبي جلما وجهه إلی الیمن، أمره أن یأخذ من كل الم دینارا أو عدله من الـمعافرة) [۱۵۳۴]«وقتی پیامبر جاورا به یمن فرستاد دستور داد که از هر مرد بالغی یک دینار یا به اندازه آن از لباس معافیری (نوعی لباس یمنی) جزیه بگیرد».
گرفتن بیشتر از این مقدار هم جایز است، به دلیل حدیث أسلم: (أن عمر بن الخطاب ضرب الجزیة علی أهل الذهب أربعة دنانیر، وعلی أهل الورق أربعین درهما، ومع ذلك أرزاق الـمسلمین وضیافة ثلاثة أیام) [۱۵۳۵]«عمر بن خطاب سجزیه صاحبان طلا را چهار دینار و صاحبان نقره را چهل درهم تعیین کرد و علاوه بر آن می‌بایست مواد خوراکی مسلمانان را تأمین و سه روز آنان را مهمان کنند».
حاکم باید حال دارا و ندار را رعایت کند به دلیل گفته ابن ابی نجیح: «به مجاهد گفتم: چرا جزیه اهل شام چهار دینار و اهل یمن یک دینار است؟ گفت: به خاطر آسانگیری (ثروتمندی اهل شام و نداری اهل یمن)» [۱۵۳۶].
[۱۵۳۴] صحیح: [الإرواء ۱۲۵۴]، د (۳۰۲۲/۲۸۷/۸). [۱۵۳۵] صحیح: [الإرواء ۱۲۶۱]، هق (۱۹۵/۹). [۱۵۳۶] صحیح: [الإرواء ۱۲۶۰]، خ (۲۵۷/۶) بخاری این حدیث را بصورت معلق روایت کرده است.