مختصر فقه از کتاب و سنت

گذاشتن ریش

گذاشتن ریش واجب و تراشیدن آن حرام است؛ چون تغییر خلقت خدای به حساب می‌آید، و از عمل شیطان است که گفته است:

﴿وَلَأٓمُرَنَّهُمۡ فَلَيُغَيِّرُنَّ خَلۡقَ ٱللَّهِ﴾[النساء: ۱۱۹].

«و به آنان دستور می‌دهم تا خلقت خدایی را تغییر و دگرگون کنند».

تراشیدن ریش مشابهت به زنان است و پیامبر جمردانی را که خود را شبیه به زنان می‌کنند لعنت کرده است: (لعن رسول الله جالـمتشبهین من الرجال بالنساء) [۴۷].

پیامبر جبه گذاشتن ریش امر فرموده است و امر چنانکه معلوم است بر وجوب دلالت می‌کند:

از ابوهریره سروایت است که پیامبر جفرمود: (جزوا الشوارب وأرخوا اللحی، خالفوا الـمجوس) [۴۸]. «سبیل‌هایتان را کوتاه کرده و ریش‌هایتان را بگذارید و (با این کار) با مجوس مخالفت کنید».

از ابن عمر بروایت است که پیامبر جفرمود:

(خالفوا الـمشركین، وفروا اللحی، وأحفوا الشوارب) [۴۹]. «با مشرکین مخالفت کنید، ریش‌هایتان را گذاشته و سبیل‌هایتان را کوتاه کنید».

[۴۷] صحیح: [ٌ. ج ۵۱۰۰]، خ (۵۸۸۵/۳۳۲/۱۰)، ت (۲۹۳۵/۱۹۴/۴). [۴۸] صحیح: [مختصرم ۱۸۱]، م (۲۶۰/۲۲۲/۱). [۴۹] متفق علیه: خ (۵۸۹۲/۳۴۹/۱۰)، م (۲۵۹/۵۴/۲۲۲/۱).