مصارف زکات
خداوند متعال می‌فرماید:
﴿إِنَّمَا ٱلصَّدَقَٰتُ لِلۡفُقَرَآءِ وَٱلۡمَسَٰكِينِ وَٱلۡعَٰمِلِينَ عَلَيۡهَا وَٱلۡمُؤَلَّفَةِ قُلُوبُهُمۡ وَفِي ٱلرِّقَابِ وَٱلۡغَٰرِمِينَ وَفِي سَبِيلِ ٱللَّهِ وَٱبۡنِ ٱلسَّبِيلِۖ فَرِيضَةٗ مِّنَ ٱللَّهِۗ وَٱللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٞ٦٠﴾[التوبة: ۶۰].
«زکات مخصوص فقراء(أ)، مساکین(ب)، کارگزاران آن(ج)، کسانی که جلب محبتشان (برای اسلام) می‌شود، (آزاد کردن) بندگان(د)، (پرداخت بدهی) بدهکاران(ه)، (صرف) در راه خدا(و) و واماندگان(ز) در راه می‌باشد. این یک فریضه مهم الهی است و خدا دانا و حکیم است» [۸۱۷].
ابن کثیر /در تفسیر این آیه (۳۶۴/۲) می‌گوید:
«پس از آن که خداوند اعتراض و عیب‌جویی منافقین جاهل از پیامبر جرا درباره تقسیم زکات ذکر نمود، روشن کرد که تنها اوست که صدقات را تقسیم کرده و حکم آن را روشن نموده، تقسیم و سرپرستی آن را برعهده گرفته و آن را بر اصناف مذکور تقسیم کرده است».
[۸۱۷. - فقیر به کسی گفته می‌شود که هیچ مالی ندارد. ب- مسکین به کسی گفته می‌شود که مالش کفایت زندگیش را نمی‌کند. ج- کسانی هستند که حکومت آنها را مسئول جمع‌آوری زکات کرده است. د- برده‌ای که با سیدش قرارداد کرده که در ازای پرداخت مبلغی آزاد شود. ه- کسانی که بدهکار شده‌اند و توانایی پرداخت بدهی‌شان را ندارند. و- مجاهدان اسلام. ز- مسافری که می‌خواهد به شهر یا کشورش برگردد ولی مالی برای برگشت ندارد «مترجم».