شرح حال محمد بن عبدالله بن هادی:
و این زندگی‌نامه: در کتاب «هجرالعلم ومعاقله في الیمن» (۱/۴۵۰-۴۵۱) قرار دارد.
او «محمد بن عبدالله بن هادی بن ابراهیم بن علی بن مرتضی الوزیر» [۳۰]است و او عالمی بود که در بیشتر علوم از دیگران سبقت گرفته بود، نسب‌شناس، شاعر، ادیب و خطاط بود و در نزد عموی پدرش امام مجتهد محمد بن ابراهیم وزیر درس خواند، از او خواست که برای او دعا کند که به درجه امامت برسد و در همان اوایل به آن درجه رسید، سپس از آن روی گرداند، بریهی در تاریخ مطولش این را ذکر کرده است و گفته است: «او به مذهب زیدیه پایبند بود، و وزیر امام ناصر شد، سپس او را عزل کرد»، و گفته است: او از قصیده فقیه ابراهیم إخفافی که در آن از مذهب زیدیه انتقاد کرده بود اطلاع پیدا کرد که بیت اول (مطلع) آن این شعر است:
مـذهـبكـم يـا أيـهـا الـزيـديــة
مــذهـب حـق جـاء للــعدلية
یعنی: مذهب شما ای زیدیه
مذهب حقی است که برای عدالت آمده بود
که در این شعر به مذهب زیدیه مسخره کرده و محمد بن عبدالله الوزیر هم با این شعر به آن جواب داده است:
قــصيدة فــريــدة دريـّـــــــة
رائعــــة في الـوزن والرويّـــة
یعنی: قصیده بی‌نظیر، و درخشانی است
که در وزن و روایت دل‌انگیز است
که (۹۲) بیت است و در آن به مذهب شافعی گستاخی و مخالفت کرده وعلی بن ابی‌بکر السحولی با قصیده ای که (۲۶۰) بیت بود و آن را به «الشهب الثاقبة الدامغة للفرقة القدریة الزائغة»نام نهاد بود و آن را رد کرد که اولش (مطلع) این است:
ما بالکم یا معشر الزیدية.
یعنی: چه شده ای گروه زیدیه.
سپس بریهی می‌گوید: «و او در علم و ادبیات و شعر دست توانایی داشت» و در شب شنبه (۱۵ شعبان ۸۹۷ هـ) فوت کرد، و ابراهیم بن قاسم در «طبقاتش» می‌گوید: در صنعاء فوت کرد و در «جربة الروض» به خاک سپرده شد و در سال (۸۱۰ هـ) در صعده متولد شده بود.
[۳۰] «الضوء» «۸/۱۲۰» و «ملحق البدر الطالع» (ص / ۲۰۲).