عقیده و باور نیکو و پسندیده
و اما متکلمین و کسانی که تأویل را بر می‌گزینند؛ جز شناخت مخاطب به قرینه در حسن و زیبایی مجاز را به شرط نگرفته‌اند، گرچه این اطلاع و آگاهی با بررسی دقیق و بحث طولانی باشد، و پس از اینکه مردم در این باره مناقشه کردند، و بحث به نقطه حساس رسید، و خطر بزرگ شد، جمهور اهل سنت به آنچه که در آیات و احادیث آمده است به شیوه‌ای که خداوند اراده نموده است تمسک کرده‌اند، و به آن اذعان دارند، و اگر روایتی در این باره آمده باشد آن را مردود ندانسته‌اند، و آنچه که شایسته خداوند نیست به او نسبت نداده‌اند، و بر این باورند که خداوند آن طور است که خود فرموده است:
﴿لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْءٌ﴾[الشورى: ۱۱].
«هیچ چیزی همانند خدا نیست».
و خداوند را از هر چیزی که مقتضی نقص است از مشابهت به مخلوقات در افعال و ذات و صفات منزه و مبرا دانسته‌اند، و این عقیده نیکو و پسندیده‌ای است و هر کس از آن پیروی نماید رستگار خواهد شد، و هر کس پیروان این عقیده را گمراه بداند لازمه‌اش گمراه دانستن صحابۀ پیامبر جو تمام مسلمانان به جز متکلمین است، و این بینش منجر به فساد در عقیده و تهمت به پیامبر جمی‌شود، و از تأویل نادان‌ها و ادعای ناروای گمراهان به خداوند پناه می‌بریم.