رجوع به زیدیه در تصحیح و تضعیف غیر ممکن است
وجه دوم: رجوع به زیدیه در تصحیح و تضعیف و رد و تعلیل نیاز به تقدیم قاعده‌ای دارد، و آن: لازم است که امامان زیدیه در زمینه شناخت حدیث صحیح و معلوم، و مقبول و مردود، آنقدر تألیفات داشته باشند که برای مجتهدین کفایت کند، و ظاهراً چنین تألیفاتی وجود ندارد، چون برخی از مجتهدین مرسل را قبول ندارند، و برخی آنچه را که دیگران: (موقف و یا مرفوع، و یا موصول و یا مقطوع و یا مسند و یا مرسل دانسته‌اند) نمی‌پذیرند، و شناخت این موارد نیاز به تألیفات کتاب‌های «العلل» دارد، و کسانی که در این زمینه کتاب نوشته‌اند تنها محدثین مانند: دارقطنی و غیره می‌باشند، و قطعاً امامان زیدیه در این زمینه تألیفاتی ندارند، و اگر تألیفی در «العلل» داشتند همانند ابو داود و نسائی و غیره در کتاب‌هایشان ذکر می‌کردند، اما کسانی که از زیدیه کتاب حدیث دارند به آن اشاره‌ای نمی‌کنند. و همچنین هنگامی که احادیثی با هم متعارض باشند مجتهد جهت ترجیح یکی از آن‌ها به طریقی مانند: کثرت راویان، و یا کثرت متابعات، و یا بر آن اجماع و یا اختلاف وجود دارد، نیاز دارد، و این چیز نیاز به شناخت دو علم و فن مهم دارد.