۱- در چاپخانه منیریه:
که صاحب آن شیخ محمد منیر دمشقی (۱۳۶۷ هـ) است و در سال (۱۳۲۱ هـ) [۱۵۰]چاپ شده و بر نسخه‌ای تکیه کرده‌اند که در آخر آن [۱۵۱]این‌گونه از آن نام می‌برند: «جمع‌آوری این کتاب جلیل تمام شد از روی نسخه‌ای که در آن گفته شده: این را کتاب از نسخه‌ای گرفته‌ام، که با خط مؤلف نوشته شده و در آخرش این جمله‌ها ذکر شده: «تمّ الکتاب بحمد لله ومنّه وحُسن توفیقه یوم الأربعاء الثالث من شهر شعبان الکریم من شهور سنة سبع عشرة وثمانمائة وتاریخ أمّ هذه النسخة المبارکة، تا خامس شهر رجب من سنة ألف ومائة واحد وعشرون ختمها الله بالحسنی»و تاریخ نسخه‌برداری آن را ذکر نکرده!
و در سال (۱۳۹۹ هـ) در دارالمعرفة منتشر شد.
و در این چاپ چیزهای واقع شده که همانند آن در کتاب‌های که از نسخه‌های متأخرین یا غیرقابل اطمینان گرفته شده‌اند وجود دارد، از مشخص نبودن بعضی از کلمات یا ساقط کردن بعضی از کلمات که با توجه به نظر ناسخ حذف شده‌اند بخصوص زمانی که تضادی با اصل آن نداشته باشد.
همانگونه که در این کتاب در جاهای متعددی کلماتی ساقط شده‌اند، که مجموع آن کلمات ساقطه به چند صفحه می‌رسد.
و تحریفات چاپ کننده هم زیاد است! و برای این چاپ فقط این ارزش وجود دارد که این کتاب را زنده و منتشر کرده.
[۱۵۰] «ذخائر التراث» (۱/۲۷۸) عبدالجبار عبدالرحمن. [۱۵۱] «الروض» (۲/۱۴۷) منیریه.