ترجیح تأویل بر تکذیب

مقدم پنجم: درباره ترجیح تأویل بر تکذیب در حدیث‌های است که «معترض» به آن ایراد گرفته است، و تأویلش واجب است، و ترجیح تأویل با دلایلی ظاهر می‌شود.

دلیل اول: قطع نهادن به اینکه محدثین با دروغ این حدیث‌ها را روایت کرده‌اند منجر به بطلان احادیثی است که بر صحت آن اجماع دارند، و هر چه به آن منجر شود باطل است، و قبلاً بحث کردیم که تمام مسلمانان اجماع دارند که در علم حدیث به محدثین رجوع شود، و به احادیثی که در کتاب‌هایشان روایت کرده‌اند استناد شود، و نیاز به ذکر دوباره آن نیست.

دلیل دوم: فرموده خداوند:

﴿وَلَا تَقْفُ مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ﴾[الإسراء: ۳۶].

«از چیزی که نمی‌دانی دنباله روی مکن».

و ادعای اینکه راویان معتبر عمداً بر پیامبر دروغ بسته‌اند، چیزی است هیچ کس به آن علم ندارد وهر کس چنین تهمتی بزند، بدون دلیل و هدایت و برهان و حجت بوده است، و پیامبر جاز ترس تکذیب صداقت و مردود دانستن حقیقت، مسلمانان را از تکذیب روایات اهل کتاب ممنوع کرد، چون کافر گاهی راست می‌گوید، و این در حق یهود دروغگو است، پس درباره مسلمانان برجسته و امامان دین چگونه است؟!

دلیل سوم: اشتباه در قبول کردن آسان‌تر از اشتباه در رد و تکذیب کردن است، چون ما اگر در قبول کردن اشتباه کنیم تصدیق پیامبر است و موقوف بر شرط صحت حدیث از پیامبر است، و اگر در تکذیب کردن اشتباه کنیم، و آن حدیث پیامبر باشد تکذیب فرمایش پیامبر کرده‌ایم، و تصدیق موقوف به ضرورت است.

خلاصه کلام: اشتباه در قبول کردن دروغ بر پیامبر است، و اشتباه در مردود دانستن تکذیب فرمایش پیامبر است، لیکن دروغ عمدی بر پیامبر فسق است، و تکذیب عمدی کفر است، و اشتباه در چیزی است که عمد آن کفر است، و این از مهمترین ترجیحات و بالاترین مدرک است.

دلیل چهارم: قطع نهادن به اینکه راویان حدیث عمداً دروغ گفته‌اند فاسق دانستن آنها، و تأویل کردن حدیث تصدیق آن‌هاست، و با دو دلیل تصدیق مسلمانان بهتر از فاسق دانستن آن‌هاست.

الف: اشتباه در عفو بهتر از اشتباه در عقوبت است.

ب: پیامبر جبیم داشته است کسی که مسلمانی را به «فاسق» خطاب می‌کند فسق به خودش بر گردد، در حدیث آمده است [۹۱۶]. هر کس به برادر مسلمانش فسق نسبت دهد، اگر این طور نباشد به خودش بر می‌گردد و گر نه در آن شخص می‌ماند.

دلیل پنجم: چنانچه در «الأصل» [۹۱۷]توضیح داده‌ام در قرآن شواهدی بر تمام حدیث‌های که بدعت‌گذاران آن را انکار می‌کنند وجود دارد، و انشاء الله تأویل آن را ذکر خواهیم کرد.

[۹۱۶] فتح الباری (۱۰/۵۳۱) ابن عمر از پیامبر روایت می‌کند که فرمودند: «هر کس به برادر مسلمانش بگوید: کافر یکی از آن‌ها به آن مبتلا می‌شوند. [۹۱۷] (۸/۲۸۷).