۴۸- باب بیم دادن از آزار نیکو کاران و بینوایان و مساکین

قال الله تعالی: ﴿وَٱلَّذِينَ يُؤۡذُونَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ وَٱلۡمُؤۡمِنَٰتِ بِغَيۡرِ مَا ٱكۡتَسَبُواْ فَقَدِ ٱحۡتَمَلُواْ بُهۡتَٰنٗا وَإِثۡمٗا مُّبِينٗا ٥٨﴾[الأحزاب: ۵۸] .

خداوند می‌فرماید: «و آنانکه مردان و زنان مسلمان را به غیر گناهی که بعمل آورده باشند، می‌رنجانند، هر آینه بار بهتان و گناه ظاهری را برداشته‌اند».

و قال تعالی: ﴿فَأَمَّا ٱلۡيَتِيمَ فَلَا تَقۡهَرۡ ٩ وَأَمَّا ٱلسَّآئِلَ فَلَا تَنۡهَرۡ ١٠﴾[الضحی: ۹-۱۰] .

و هم می‌فرماید: «اما یتیم را پس ستم مکن و اما بر سائل پس بانگ مزن».

وأما الأحادیث، فكثیرة مِنْهَا:

حدیث أَبی هریرة سفی الباب قبل هَذَا: «مَنْ عَادَى لِی وَلیاً فَقَدْ آذَنْتُهُ بِالحَرْبِ».

ومنها حدیث سعد بن أَبی وقاص سالسابق فی باب ملاطفة الیتیم، وقوله صلى الله ج: «یا أَبَا بَكْر، لَئِنْ كُنْتَ أغْضَبْتَهُمْ لَقَدْ أغْضَبْتَ رَبَّكَ».

احادیث در این مورد زیاد است، از جمله حدیث ابی هریره س«مَنْ عَادَى لِی وَلیاً فَقَدْ آذَنْتُهُ بِالحَرْبِ»، است که در باب گذشته آمد.

و از جمله حدیث سعد بن ابی وقاص ساست که در باب ملاطفت یتیم گذشت و این فرمودهء رسول الله ج که فرمود: «یا أَبَا بَكْر، لَئِنْ كُنْتَ أغْضَبْتَهُمْ لَقَدْ أغْضَبْتَ رَبَّكَ» است.

۳۸۹- «وعن جُنَدَبِ بنِ عبد اللَّه س قال: قال رسول اللَّه ج: «مَنْ صَلَّى صَلاَةَ الصُّبْح، فَهُوَ في ذِمَّةِ اللَّه، فَلا يَطْلُبَنَّكُمْ اللَّهُ مِنْ ذِمَّتِهِ بِشَيء، فَإِنَّهُ مَنْ يَطْلُبْهُ مِنْ ذِمَّتِهِ بِشَيء، يُدْرِكْه، ثُمَّ يَكُبُّهُ عَلى وَجْهِهِ في نَارِ جَهَنَّمَ»» رواه مسلم.

۳۸۹- «از جندب بن عبد الله سروایت شده که:

رسول الله ج فرمود: آنکه نماز صبح را بگزارد در عهد و ذمهء خدا است و هر گز طلب نکند شما را خداوند به چیزی از عهدش، زیرا خداوند کسی را از چیزی از عهد خویش مورد سؤال قرار نمی‌دهد، جز اینکه او را دریافته و او را بر رویش در آتش جهنم می‌اندازد».